tag:blogger.com,1999:blog-38836712481854097472024-03-19T05:05:46.622-07:00สัตว์โลก world animalmaaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.comBlogger156125tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-91039640785040372902011-09-01T03:29:00.000-07:002018-12-22T16:23:12.608-08:00เขียดทราย Marten?s Puddle Frog<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKOFZiI0yNT9sKXCE1ETRVgayAu3P-Tlby3Tmv_lhWZddfow_6ryjOGThnH06tjVV5e7OSQNb65pKd1ftSPGry4dbz8wf1dcZIShAVHic3oHiDZejuJr2I_njQAslFdE-ZATLVy3GTG_sh/s1600/DSCF4605.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5647337312194574514" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKOFZiI0yNT9sKXCE1ETRVgayAu3P-Tlby3Tmv_lhWZddfow_6ryjOGThnH06tjVV5e7OSQNb65pKd1ftSPGry4dbz8wf1dcZIShAVHic3oHiDZejuJr2I_njQAslFdE-ZATLVy3GTG_sh/s320/DSCF4605.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 190px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 275px;" /></a>
<br />
<span style="font-family: "courier new";"><b>ชื่อไทย </b>: เขียดทราย
<br /><b>ชื่อสามัญ </b>: Marten?s Puddle Frog
<br /><b>ชื่อวิทยาศาสตร์</b> : Occidozyga martensii (Peters, 1867) หรือ Phrynoglossus martensii Peters, 1867
<br /><b>ลักษณะ </b>: ความยาวจากปลายจมูกถึงก้นประมาณ 27 มิลลิเมตร ไม่มีร่องตามแนวกลางหลัง Tympanum มองเห็นได้ไม่ชัด มีขนาดเล็กกว่าตา ลำตัวด้านบนสีน้ำตาลเทา มีลายด่างพร้อยเลือนลางสีเทา อาจมีเส้นสีน้ำตาลตามแนวสันหลังจากปลายจมูกถึงก้น บนขามีลายแถบตามขวางสีเทาเข้ม ปลายนิ้วแผ่กลมแบนเล็กน้อย นิ้วที่ 1 สั้นกว่านิ้วที่ 2 และนิ้วที่ 3 มีความยาวมากที่สุด นิ้วเท้ามีพังผืด 3 ใน 4 หรือ 4 ใน 5 ส่วนของความยาวนิ้ว
<br /><b>สถานภาพ </b>: ไม่เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง
<br /><b>ถิ่นอาศัย </b>: บนพื้นและในทรายบริเวณแหล่งน้ำ
<br /><b>การแพร่กระจาย</b> : ทั่วประเทศไทย
</span>
<br />
<br />
<span style="color: silver;"><a href="http://xn--12c1bkl9gva.blogspot.com/" target="_blank" title="welcome robot get fast index ">welcome robot</a> <a href="http://blogger-social-network.blogspot.com/" target="_blank" title="blogger social network,get index,fast index,">blogger social networks</a> <a href="http://bloggermusic2008.blogspot.com/" target="_blank" title="more music online">music online</a> <a href="http://www.google.com/profiles/biolyric" target="_blank" title="blogger profile">billy1</a></span>
maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-35693505774787026572011-09-01T03:04:00.000-07:002011-09-01T03:28:38.015-07:00กบบัว<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRI5EbD_-E7otFNLWyHOiGXjry8GWbEuoeaPDJclAFGzNBGf8aBDjdsjokm0wB6JHiJ7a11oHdJgYPMELhIcT3jd64KQbf17NansaCcfVMexCJPCFQbRDWTCyUGTMTj_g7PLwnObJr2CPX/s1600/Green+paddy+frog.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 287px; DISPLAY: block; HEIGHT: 206px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5647335324619300002" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRI5EbD_-E7otFNLWyHOiGXjry8GWbEuoeaPDJclAFGzNBGf8aBDjdsjokm0wB6JHiJ7a11oHdJgYPMELhIcT3jd64KQbf17NansaCcfVMexCJPCFQbRDWTCyUGTMTj_g7PLwnObJr2CPX/s320/Green+paddy+frog.jpg" /></a> <span style="font-family:courier new;"><strong>ชื่อไทย </strong>: กบบัว
<br /><strong>ชื่อสามัญ</strong> : Red-eared Frog, Green Paddy Frog
<br /><strong>ชื่อวิทยาศาสตร์</strong> : Rana erythraea (Schlegel, 1837)
<br /><strong>ลักษณะ</strong> : เป็นกบขนาดกลาง รูปร่างเพรียว หัวยาวเรียว ระยะห่างระหว่างตากว้างพอๆ กับความกว้างเปลือกตา แผ่นปิดหูสีน้ำตาลปรากฏชัดเจน ลำตัวด้านบนสีเขียวสด บนหลังมีสันหนาสีครีมจากหลังตาไปตามเหนือสีข้าง ใต้สันเป็นแถบสีดำ สีข้างสีเขียว ริมฝีปากสีครีม ขาสีน้ำตาลหรือสีเขียว ปลายนิ้วเรียว เท้าหลังมีพังผืดเกือบเต็มความยาวนิ้ว
<br /><strong>สถานภาพ</strong> : ไม่เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง
<br /><strong>ถิ่นอาศัย </strong>: พบตามบึงและพื้นราบใกล้แหล่งน้ำ มักเกาะบนใบบัวหรือพืชลอยน้ำในบริเวณน้ำนิ่ง เกาะตามพื้นริมลำธาร และในสนามหญ้า
<br /><strong>การแพร่กระจาย</strong> : พบทั่วประเทศไทย และแพร่กระจายตั้งแต่พม่า ผ่านไทย ลาว กัมพูชา เวียดนาม มาเลเซีย สุมาตรา ชวา บอร์เนียว และฟิลิปปินส์
<br />
<br /></span>
<br /><span style="color:#c0c0c0;"><a title="welcome robot get fast index " href="http://ดักบอท.blogspot.com/" target="_blank">welcome robot</a> <a title="blogger social network,get index,fast index," href="http://blogger-social-network.blogspot.com/" target="_blank">blogger social networks</a> <a title="more music online" href="http://bloggermusic2008.blogspot.com/" target="_blank">music online</a> <a title="blogger profile" href="http://www.google.com/profiles/biolyric" target="_blank">billy1</a></span>
<br />maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-1087800507342149722010-03-09T09:38:00.000-08:002010-03-12T06:48:47.442-08:00ปลาสเตอร์เจียน<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIX6Vwxg6CoKgEQPJwls27ymlOWHVjch5YRJY5aL4pXpVIXW7G-fDkb_4f0vrlelVbcYxyvi8QaCi4b-u61_H8EIYkSC2FCmSx2ffYk0xPMu0Sij0qVxFxYFsBuhvGQn8coSZnc_AvWYJg/s1600-h/lake-sturgeon-riverbed-ga.jpg"><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" ><img style="margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px; display: block; height: 222px;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5446691350158105218" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIX6Vwxg6CoKgEQPJwls27ymlOWHVjch5YRJY5aL4pXpVIXW7G-fDkb_4f0vrlelVbcYxyvi8QaCi4b-u61_H8EIYkSC2FCmSx2ffYk0xPMu0Sij0qVxFxYFsBuhvGQn8coSZnc_AvWYJg/s320/lake-sturgeon-riverbed-ga.jpg" border="0" /></span></a><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br /></span><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><strong style="color: rgb(0, 153, 0);">อาณาจักร</strong><span style="color: rgb(0, 153, 0);"> Animalia</span><br /><br /></span></span></div><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><strong style="color: rgb(0, 153, 0);">ไฟลัม</strong><span style="color: rgb(0, 153, 0);"> Chordata</span><br /><br /></span></span></div><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><strong style="color: rgb(0, 153, 0);">ชั้น</strong><span style="color: rgb(0, 153, 0);"> Actinopterygii</span><br /><br /><strong style="color: rgb(0, 153, 0);">อันดับ</strong><span style="color: rgb(0, 153, 0);"> Acipenseriformes</span><br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><strong style="color: rgb(0, 153, 0);">วงศ์</strong><span style="color: rgb(0, 153, 0);"> Acipenseridae</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">Linnaeus, ค.ศ. 758</span><br /><br /><strong style="color: rgb(0, 153, 0);">ปลาสเตอร์เจียน</strong> (Sturgeon) ปลากระดูกแข็งขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ในอันดับปลาฉลามปากเป็ดหรืออันดับปลาสเตอร์เจียน(Acipenseriformes) อาศัยได้อยู่ทั้งน้ำจืด น้ำกร่อย และทะเล เมื่อยังเล็กจะอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืด ทะเลสาบหรือตามปากแม่น้ำ แต่เมื่อโตขึ้นจะว่ายอพยพสลงสู่ทะเลใหญ่ และเมื่อถึงฤดูวางไข่ก็จะว่ายกลับมาวางไข่ในแหล่งน้ำจืด<br /><br />สเตอร์เจียน เป็นปลาที่มนุษย์ใช้เป็นอาหารมานานแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งไข่ปลา ที่เรียกว่า ไข่ปลาคาเวียร์ (Caviar) ซึ่งนับเป็นอาหารราคาแพงที่สุดชนิดหนึ่งของโลก </span></span></div><div><span style="font-family:georgia;"><br /><span style="font-size:130%;"></span></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><img style="margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px; display: block; height: 164px;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5446691359249709378" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzfQKoPkhxE1wOqRVRdvFKPh5E5dZ2sJoKzsS6cSb1nNi7LH1VdZ0GjMvyuTvgeTxouCLaqW3UuakCFvaux9sa8BprBk0i8FBD2BZClNQGq5Djbm01D-c0OgK8i0L3z_DRqbQXySXhB9o9/s320/4675-20070724155338.jpg" border="0" /><br />สเตอร์เจียน มีรูปร่างคล้ายปลาฉลาม มีหนามแหลมสั้น ๆ บริเวณหลังและเส้นข้างลำตัว (Llateral line) มีหนวดทั้งหมด 2 คู่อยู่บริเวณปลายจมูก ปลายหัวแหลม ปากอยู่ใต้ลำตัว หากินตามพื้นน้ำโดยอาหารได้แก่ สัตว์น้ำขนาดเล็กต่าง ๆ สเตอร์เจียนจะพบแต่เฉพาะซีกโลกทางเหนือซึ่งเป็นเขตหนาวเท่านั้น ได้แก่ ทวีปเอเชียตอนเหนือ ทวีปยุโรปตอนเหนือ ทวีปอเมริกาเหนือตอนเหนือ สถานะปัจจุบันของปลาชนิดนี้ในธรรมชาติใกล้สูญพันธุ์เต็มที แต่ปัจจุบันสามารถเพาะขยายพันธุ์ได้แล้วในบางชนิด<br /><br />สเตอร์เจียน มีทั้งหมด 27 ชนิด (Species) ใน 3 สกุล (Genus) โดยชนิดที่ใหญ่ที่สุดคือ สเตอร์เจียนขาว (Huso huso) พบในรัสเซีย สามารถโตเต็มที่ได้ถึง 5 เมตร หนักกว่า 900 กิโลกรัม และมีอายุยืนยาวถึง 210 ปี นับเป็นปลาที่มีอายุยืนยาวที่สุดในโลก เท่าที่มีการบันทึกมา และเป็นชนิดที่ให้ไข่รสชาติดีที่สุดและแพงที่สุดด้วย ส่วนชนิดที่เล็กที่สุดคือ สเตอร์เจียนแคระ (Pseudoscaphirhynchus hermanni) ที่โตเต็มที่มีขนาดไม่ถึง 1 ฟุตเสียด้วยซ้ำ<br /><br />นอกจากนี้แล้ว สเตอร์เจียนยังนิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงามอีกด้วย<br /><br />จากเว็บ วิกิพีเดีย</span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-85187867521869691252009-12-27T23:49:00.000-08:002010-01-19T18:17:00.326-08:00ปลาชะโด<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlgYrclZ2mpAponIELR2OgfZL4Q_9CzegEyAX00dDL39FCwc1EogSh2TD1fFQOXhud2SYJAKQyMde9yoZTC9essHB8I_gMjNwtqi2c8C6ISQ44yUxcTBiXsy3HQoedqM0qlDKDGGXAsLDV/s1600-h/20091026_70995.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 352px; height: 235px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlgYrclZ2mpAponIELR2OgfZL4Q_9CzegEyAX00dDL39FCwc1EogSh2TD1fFQOXhud2SYJAKQyMde9yoZTC9essHB8I_gMjNwtqi2c8C6ISQ44yUxcTBiXsy3HQoedqM0qlDKDGGXAsLDV/s320/20091026_70995.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420006710954723634" border="0" /></a><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" >ชื่อไทย</span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" > ชะโด, แมลงภู่, อ้ายป๊อก<br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" >ชื่อสามัญ</span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" > GIANT SNAKE-HEAD FISH </span> <span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br /><br />ชื่อวิทยาศาสตร์</span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" > Channa micropeltes </span> <span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br /><br />ถิ่นอาศัย </span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" >ในแม่น้ำ และอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ทั่วทุกภาคของประเทศไทย<br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" >อาหาร</span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" > สัตว์น้ำต่าง ๆ </span> <span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" >ขนาด </span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" > ความยาวประมาณ 30-50 เซนติเมตร </span> <span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br /><br />ประโยชน์</span><span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" > ปลาเศรษฐกิจสำคัญ เมื่อปลามีขนาดเล็กใช้เลี้ยงเป็นปลาสวยงามโดยมีชื่อเรียกว่า "ปลาตอร์ปิโด" ส่วนปลาที่มีขนาดใหญ่ใช้บริโภคมีรสชาติดีเยี่ยม </span> <span style=";font-family:courier new;font-size:130%;" ><br /><br />ที่มา www.moohin.com</span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-28710588988267624562009-12-27T16:00:00.000-08:002009-12-27T16:00:02.261-08:00ปลาอีดูด<span style="font-size:130%;"><a style="font-family: courier new;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigZ02j6CO9u9NENn48onKqUta3_70mdYrFlAs7aKKd81r9eoACI1-Bq5FJ-5BKGMVJlwVWC_ZNrrIRPdIJYSOT6uKu5I4kg2_ARzlPwId5PZYYpf1N50pvBFH8FInMrgyAGWY1RWbnI6Bz/s1600-h/1bee.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 239px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigZ02j6CO9u9NENn48onKqUta3_70mdYrFlAs7aKKd81r9eoACI1-Bq5FJ-5BKGMVJlwVWC_ZNrrIRPdIJYSOT6uKu5I4kg2_ARzlPwId5PZYYpf1N50pvBFH8FInMrgyAGWY1RWbnI6Bz/s320/1bee.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420004822122594146" border="0" /></a><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" >ชื่อไทย</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> ลูกผึ้ง, ผึ้ง, อีดูด</span><br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" >ชื่อสามัญ</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> SIAMESE GYRINOCHELLID</span><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br />ชื่อวิทยาศาสตร์</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> Gyrinocheilus aymonieri</span><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br />ถิ่นอาศัย</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> ชอบรวมกันเป็นฝูงใหญ่ ๆ ตามชายฝั่งที่มีน้ำไหลและน้ำนิ่ง พบชุกชุมในฤดูฝน มีอยู่ทั่วไปในที่ราบลุ่มภาคกลางแถบจังหวัดภาคเหนือตอนล่างแถบจังหวัด สุโขทัย และภาคกลาง นครสวรรค์ เพชรบุรี และกาญจนบุรี ภาคอีสานพบมาในแม่น้ำโขง และทางปักษ์ใต้พบที่สงขลา</span><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br />อาหาร </span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> ตะไคร่น้ำ เศษพืช และสัตว์ที่เน่าเปื่อย เป็นอาหาร</span><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br />ขนาด </span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> มีความยาว 20-26 เซนติเมตร</span><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;font-size:130%;" ><br />ประโยชน์ </span><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"> มีในบางท้องถิ่นนำมาปรุงเป็นอาหารและนิยมเลี้ยงรวมกับปลาสวยงามอื่น ๆ เพราะเป็นปลาที่กินตะไคร่น้ำซึ่งเกาะตามกระจกได้ดี ทำให้ตู้ปลาสะอาดอยู่เสมอ</span><br /><br /><br /><br /><span style="font-family:courier new;">ที่มา www.moohin.com</span></span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-47879685395677954252009-12-27T11:36:00.000-08:002009-12-27T11:43:00.288-08:00ปลาหมอตาล<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-38PECfmeZnvido0lT6EnU_ZwphQZJH3eR0Hh3jCEHt1cQ2lslmfcHcSOpypeVpKZl6-LTTsy7aNOgGLl21gVIAnBDsocHARbxZALl66mhnihUDC0zxbm3G-AOAhzI8ChxZYGsbZ-g-c1/s1600-h/Fwf203.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 357px; height: 211px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-38PECfmeZnvido0lT6EnU_ZwphQZJH3eR0Hh3jCEHt1cQ2lslmfcHcSOpypeVpKZl6-LTTsy7aNOgGLl21gVIAnBDsocHARbxZALl66mhnihUDC0zxbm3G-AOAhzI8ChxZYGsbZ-g-c1/s320/Fwf203.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420003034681080130" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;" >ชื่อไทย</span><span style="font-family:courier new;"> หมอตาล, อีตาล, ใบตาล, วี, จูบ<br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;" >ชื่อสามัญ</span><span style="font-family:courier new;"> TEMMINCK'S KISSING GOURAMI<br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;" >ชื่อวิทยาศาสตร์</span><span style="font-family:courier new;"> Helostoma temmicki </span> <span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;" ><br /><br />ถิ่นอาศัย</span><span style="font-family:courier new;"> พบแพร่กระจายอยู่ในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำน่าน มีชื่อเรียกแตกต่างกันไปบางแห่งเรียกอีตาล บางทีเรียกใบตาลบ้าง หมอตาลบ้าง ทางภาคใต้พบที่จังหวัดนครศรีธรรมราช ชาวปักษ์ใต้รู้จักกันในนามของวี<br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;" >อาหาร</span><span style="font-family:courier new;"> พันธุ์ไม้น้ำ แมลงน้ำ </span> <span style="color: rgb(0, 153, 0);font-family:courier new;" ><br /><br />ขนาด </span><span style="font-family:courier new;"> ทั่วไปยาวประมาณ 15-20 เซนติเมตร </span> <span style="font-family:courier new;">ประโยชน์ เนื้อปลาใช้เป็นอาหาร เป็นที่นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม</span> <span style="font-family:courier new;"><br /><br />ที่มา : กรมประมง กระทรวงเกษตรและสหกรณ์</span></span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-80466583971688134842009-12-27T11:31:00.000-08:002009-12-27T11:35:21.326-08:00ปลาสังกะวาดเหลือง<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4nuKPeeFJujZLFXiPAZ50QqBtIVyJ48KJUvzUDcKu_lDKZc8XLLsOlHUoMzkE___nVODvq8iYyZUZfZVc-vEcPnlKVTQgrOA8DZqHoP4hZg0qxCyr6EFNJDXgIkjhpwZFSeHqNpT2rgeJ/s1600-h/Fwf196.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 375px; height: 175px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4nuKPeeFJujZLFXiPAZ50QqBtIVyJ48KJUvzUDcKu_lDKZc8XLLsOlHUoMzkE___nVODvq8iYyZUZfZVc-vEcPnlKVTQgrOA8DZqHoP4hZg0qxCyr6EFNJDXgIkjhpwZFSeHqNpT2rgeJ/s320/Fwf196.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420001658119418530" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ชื่อไทย</span> สังกะวาดเหลือง</span><br /><br /> <span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ชื่อสามัญ </span> SIAMENSIS PANGASIUS</span> <span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /><br />ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Pangasius macronema</span> <span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /><br />ถิ่นอาศัย </span> อยู่ในแหล่งน้ำไหลเป็นส่วนใหญ่จะพบเห็นได้บ้างตามหนองและบึง แต่มีจำนวนไม่มากนัก มีอยู่ชุกชุมในภาคกลาง บริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา</span> <span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /><br />ลักษณะทั่วไป</span> เป็นปลาที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มประมาณกลุ่มละสิบตัว รูปร่างคล้ายปลาสวาย แต่มีขนาดเล็ก ลำตัวยาวเรียวและมีหนวดยาว โดยเฉพาะหนวดคู่ที่มุมปากปลายหนวดยาวเลยฐานของครีบท้อง ชอบหากินอยู่ตามผิวน้ำ ลำตัวยาวเรียวว่ายน้ำได้รวดเร็วและปราดเปรียว ลำตัวมีสีขาว ด้านสันหลังเป็นสีเทาคล้ำครีบหามีแถบสีดำ ตัวผู้และตัวเมียมีลักษณะภายนอกเหมือนกัน</span> <span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /><br />อาหารธรรมชาติ</span> ชอบกินซากของพืชและซากของสัตว์ที่เน่าเปื่อย รวมทั้งผลไม้สุกงอมที่เน่าเปื่อย</span> <span style="font-family:courier new;"><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /><br />สถานภาพ (ความสำคัญ)</span> เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ</span></span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-21136156852847857812009-12-27T11:22:00.000-08:002009-12-27T11:30:28.607-08:00ปลาสร้อยขาว<span style="font-family: courier new;font-size:130%;" ><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj16jHu4D_vqrY1JBcI_3gZbHPDRvaURucsQMNN5S9uKKIHSnIm64t0EcBps5mQb-YI6gxHlWqfnNLlAOYdoplI7EYj_TOlWy7d6-3U4FlEBfLl3GdOEsdN7HhLjqfF5NxCjXC723RTXOf3/s1600-h/image.asp"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 193px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj16jHu4D_vqrY1JBcI_3gZbHPDRvaURucsQMNN5S9uKKIHSnIm64t0EcBps5mQb-YI6gxHlWqfnNLlAOYdoplI7EYj_TOlWy7d6-3U4FlEBfLl3GdOEsdN7HhLjqfF5NxCjXC723RTXOf3/s320/image.asp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419999827271873826" border="0" /></a><br /></span><span style="font-family: courier new;font-size:130%;" ><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ชื่อไทย</span> สร้อยขาว สร้อยหัวกลม สร้อย <span style="color: rgb(0, 153, 0);"><span style="font-weight: bold;"><br /><br /></span><span>ชื่อสามัญ</span> </span> JULLIEN'S MUD CARP<br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ชื่อวิทยาศาสตร์</span><span style="font-weight: bold;"> </span> Henicorhynchus siamensis<br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ถิ่นอาศัย</span> มีอยู่ทั่วไปตามแม่น้ำลำคลองและหนองบึงทั่วทุกภาคของประเทศ<br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ลักษณะทั่วไป</span> ลำตัวยาวเพรียว แบนข้าง ปากมีขนาดเล็ก กึ่งกลางของริมปากล่างมีปุ่มกระดูกยื่นออกมา ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของปลาในสกุลนี้ ไม่มีหนวด ตามปกติปลาชนิดนี้จะหากินรวมเป็นกลุ่ม แต่ละกลุ่มมีจำนวนไม่มากนัก เมื่อถึงฤดูฝนปลาจะรวมตัวกันฝูงใหญ่ ๆ เพื่ออพยพออกหนองบึงไปหาที่เหมาะสมในการผสมพันธุ์วางไข่ อันได้แก่บริเวณทุ่งนาและที่ลุ่มซึ่งมีน้ำฝนท่วมขังอยู่ ลูกปลาจะหาอาหารเลี้ยงตัวและเจริญเติบโตอยู่ในแหล่งน้ำเหล่านั้น ครั้นถึงปลายฤดูหนาว น้ำเริ่มแห้งขอดลง ปลาสร้อยก็จะเดินทางออกจากแหล่งหากินลงสู่แม่น้ำลำคลอง และรวมตัวกันเป็นฝูงใหญ่ ๆ ลอยหัวอยู่ตามผิวน้ำ ในช่วงนี้จะจับปลาสร้อยได้ครั้งละมาก ๆ สาเหตุที่ทำให้ปลาลอยตัวอยู่ตามผิวน้ำนั้น อาจจะเป็นเพราะออกซิเจนที่ละลายอยู่ในน้ำมีปริมาณค่อนข้างต่ำ ทำให้ปลาต้องขึ้นมาหายใจที่ผิวน้ำ อาการเช่นนี้ ชาวประมง เรียกว่า "ปลาเมาน้ำ" <span style="color: rgb(0, 153, 0); font-weight: bold;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);">การสืบพันธุ์</span> ช่วงฤดูผสมพันธุ์และวางไข่แตกต่างกันไปตามสถานที่และปัจจัยทางสภาพแวดล้อม มีไข่แบบครึ่งลอยครึ่งจม วางไข่บริเวณที่มีกระแสน้ำไหล โดยจะอพยพเป็นฝูงทวนกระแสน้ำไปวางไข่บริเวณลำน้ำหรือต้นน้ำ ขณะที่ปลาผสมพันธุ์จะมีการส่งเสียงร้องซึ่งสามารถได้ยินอย่างชัดเจน <span style="color: rgb(0, 153, 0); font-weight: bold;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);">อาหารธรรมชาติ</span><span style="font-weight: bold;"> </span> กินพวกพืชน้ำและแมลงน้ำ สถานภาพ (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ</span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-49840151146950724012009-12-26T21:44:00.000-08:002009-12-26T21:52:30.841-08:00ปลาสวาย<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6ReKMVjRNFPDPj4HZEXF2g04v_bmXheWMMMjw6pUCustu30sKfD_zRTM8SRUdPEgKvQz01SExQPU7r8NT0ZXowSprqwTCO67PFIiN6Aa_kqPDU2hg6b_OlKIHIqGMw8Jn51WCrn_dd_K8/s1600-h/fish-6.jpg"><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 198px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419789520670950786" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6ReKMVjRNFPDPj4HZEXF2g04v_bmXheWMMMjw6pUCustu30sKfD_zRTM8SRUdPEgKvQz01SExQPU7r8NT0ZXowSprqwTCO67PFIiN6Aa_kqPDU2hg6b_OlKIHIqGMw8Jn51WCrn_dd_K8/s320/fish-6.jpg" /></span></a><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"><br /><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> สวาย<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> STRIPED CATFISH<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Pangasianodon hypophthalmus<br /><br /><span style="color:#009900;">ถิ่นอาศัย</span> พบเห็นตามแม่น้ำลำคลอง ในที่ร่มใกล้พืชพรรณไม้น้ำ หรือบริเวณใต้แพกร่ำ หรือใต้กอผักตบชวานับแต่ลุ่มน้ำเจ้าพระยาไปจนถึงจังหวัดนครสวรรค์และในลำน้ำโขง<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> เป็นปลาน้ำจืดที่ไม่มีเกล็ด ชอบอยู่รวมฝูง อยู่ในสกุลเดียวกับปลาเทโพ มีรูปร่างลักษณะและขนาดตลอดจนถึงความเป็นอยู่คล้ายปลาเทโพ ลำตัวเรียวยาว ด้านข้างมีสัณฐานอวบกลม มีสันหลังค่อนข้างตรง ส่วนหน้าจะลาดลงไปจนถึงบริเวณปาก หน้าทู่ ปากกว้าง มีหนวดสั้น 2 คู่ ลำตัวมีสีนวลขาวบริเวณหลังมีสีหม่นเข้ม บริเวณครีบจะมีสีเหลืองอ่อน แต่ปลายหางครีบหลังและครีบอกจะมีสีค่อนข้างหม่น ปลาสวายขนาดเล็กจะมีแถบสีดำพาดตามลำตัว<br /><br /><span style="color:#009900;">การสืบพันธุ์</span> ปลาสวายจะมีไข่แบบจมติดกับวัตถุ เพาะพันธุ์โดยการฉีดฮอร์โมน หลังฉีดฮอร์โมน 12 ชั่วโมง ทำการผสมเทียม โดยใช้ วิธีแห้งแบบดัดแปลง</span><br /><br /><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> กินซากสัตว์และซากพืชที่เน่าเปื่อยรวมทั้งวัชพืช ลูกหอย หนอน ไส้เดือน<br />สถานภาพ (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ</span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-23822092278011930782009-12-26T20:15:00.000-08:002009-12-26T21:27:57.909-08:00ปลาหมูขาว<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEn5kkXdDDptdmvnh0HXKCrxdNQkqk4OgLoF_xs863DYpNxRi1Dwq5Epm6IYyJ10KZH62CVpwlQFkNRstaFhz-LuXSgsGjIp2xSJpw8d3aFiWD6zi6GUkCr1MimCDifMLwFZ7ZUixtSHLt/s1600-h/BOTIAM~1.JPG"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 216px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419782819849870482" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEn5kkXdDDptdmvnh0HXKCrxdNQkqk4OgLoF_xs863DYpNxRi1Dwq5Epm6IYyJ10KZH62CVpwlQFkNRstaFhz-LuXSgsGjIp2xSJpw8d3aFiWD6zi6GUkCr1MimCDifMLwFZ7ZUixtSHLt/s320/BOTIAM~1.JPG" /></a><br /><div><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:courier new;"><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> หมูขาว<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> Yellow - Tail botia<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Botia modesta<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> ปลาหมูขาวมีลักษณะลำตัวจากปลายจะงอยปากถึงโคนครีบหางเป็น 2.5 - 2.9 เท่าของความกว้างลำตัว ลำตัวเป็นสีเทาหรือเทาอมเขียว บริเวณด้านหลังสีเข้มกว่าลำตัว ด้านท้องสีอ่อนหรือขาว บริเวณโคนหางมีจุดสีดำ จะงอยปากค่อนข้างยาว ปลายจะงอยปากมีหนวด 2 คู่ และมุมปากมีหนวดอีก 1 คู่ ปากอยู่ปลายสุดและอยู่ในระดับต่ำ ส่วนหัวมีหนามแหลมปลายแยกเป็น 2 แฉก ครีบทุกครีบไม่มีก้าน ครีบแข็ง ครีบหลัง ครีบก้น และครีบหางมีสีเหลืองจนถึงสีส้มหรือแดง เฉพาะครีบหางจะมีสีสดกว่าครีบอื่น ๆ ครีบอกและครีบท้องมีสีเหลืองจาง ครีบหลังมีจำนวนก้านครีบ 9 อัน ครีบก้น 8 อัน ครีบอก 12 - 15 อัน และครีบท้อง 7 - 9 อัน ปลาหมูขาวมีขนาดใหญ่ที่สุดในสกุลปลาหมูที่พบในประเทศไทย เท่าที่เคยพบมีขนาด 23.5 เซนติเมตร แต่ขนาดที่พบโดยทั่วไปมีความยาวเฉลี่ย 10 - 25 เซนติเมตร ลักษณะของลูกปลาหมูขาวขนาดเล็กจะแตกต่างกับปลาชนิดอื่นๆ คือ ส่วนหลังจะโค้งลาดเหมือนพ่อแม่ปลา และบริเวณกลางลำตัวจะมีลักษณะสีดำทอดไปตามความยาวของตัวปลา เมื่ออายุได้ 45 - 60 วัน และแถบสีดำที่พาดขวางลำตัวจะหายไปเมื่อลูกปลาโตขึ้นหรือมีอายุประมาณ 5 เดือน บุญยืนและวัฒนา (2533)<br /><br /><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> ได้แก่ ตัวอ่อนของแมลงในน้ำ ตัวหนอน สัตว์น้ำขนาดเล็กอื่นๆ และซากสัตว์<br />สถานภาพ(ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ<br /><br /><br /><br /></span></span></div><div><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"></span></div><div><span style="font-family:courier new;font-size:130%;">จากเว็บ http://www.doae.go.th/pramong/defi/Yellow.htm</span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-83475679755525912012009-12-24T04:20:00.000-08:002009-12-26T10:31:16.216-08:00ปลาสลาด<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNveV7eVc3g7pdSLHhQrprbQMunlfYBTrLzEpHWjoeZVN1KsULiGfnafKpYPZOwzCFFLVQtH3LaqGWw4PbshKSJPpqAC40kkqmZq9n1AyWhI3sP1OASFhMAIkxANNy7T2cqJ0DQ4PK-3cH/s1600-h/Notopterus_notopterusxx.jpg"><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 332px; DISPLAY: block; HEIGHT: 241px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418778451102967058" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNveV7eVc3g7pdSLHhQrprbQMunlfYBTrLzEpHWjoeZVN1KsULiGfnafKpYPZOwzCFFLVQtH3LaqGWw4PbshKSJPpqAC40kkqmZq9n1AyWhI3sP1OASFhMAIkxANNy7T2cqJ0DQ4PK-3cH/s320/Notopterus_notopterusxx.jpg" /></span></a><span style="font-family:courier new;font-size:130%;"><br /></span><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> สลาด ฉลาด ตอง หางแพน วาง<br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> GREY FEATHER BACK<br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Notopterus notopterus<br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ถิ่นอาศัย</span> พบตามแม่น้ำ ลำคลอง หนองบึงและอ่างเก็บน้ำทั่วประเทศที่เป็นแหล่งน้ำนิ่งและสะอาด มักอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ ๆ มีชื่อเรียกแตกต่างกันไปตามท้องถิ่นที่พบ เช่น ภาคเหนือเรียก “หางแพน” แต่ชาวแม่ฮ่องสอนเรียกว่า “ปลาวาง” ภาคอีสานมีชื่อว่า “ปลาตอง”<br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> เป็นปลาน้ำจืดซึ่งมีรูปร่างเหมือนปลากรายแต่มีขนาดเล็กกว่า ลักษณะแตกต่างที่เด่นชัด คือ ปลาสลาดไม่มีจุดสีดำเหนือครีบก้นเหมือนอย่างปลากราย ปลาสลาดมีลำตัวเป็นสีขาวเงินปนเทา ปากกว้างไม่เกินขอบหลังของลูกตา ครีบหลังและครีบอกมีขนาดใกล้เคียงกัน ครีบท้องมีขนาดเล็กมาก ครีบก้นและครีบหางเชื่อมติดกันเป็นแผ่นเดียวกัน<br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> กินลูกกุ้ง ลูกปลาและแมลงน้ำ<br /></span></span></div><br /><div><span style="font-family:courier new;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">สถานภาพ</span> (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ </span></span></div><br /><br /><br /><span style="font-family:courier new;font-size:130%;">จากเว็บ http://www.doae.go.th/pramong/defi/GREY.htm</span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-51813362145120027352009-12-24T04:14:00.000-08:002009-12-24T04:19:41.410-08:00ปลาสร้อยเกล็ดถี่<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBCtYK6PXf9BUHvrweEiVNRdoA9GP74cW01uJ6neqLMC5hPb4rfTjr560eNlxFCVWvZWCOOT2LBtFzF0iF1UY_76asKS_wGHCTWcNAU3N9JUCu59bqheoX9p_AhAcuXaX35QJu7hB1J9JB/s1600-h/Image12.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 342px; DISPLAY: block; HEIGHT: 192px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418776233665593970" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBCtYK6PXf9BUHvrweEiVNRdoA9GP74cW01uJ6neqLMC5hPb4rfTjr560eNlxFCVWvZWCOOT2LBtFzF0iF1UY_76asKS_wGHCTWcNAU3N9JUCu59bqheoX9p_AhAcuXaX35QJu7hB1J9JB/s320/Image12.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> สร้อยเกล็ดถี่ เรียงเกล็ด นางเกล็ด<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> WHITELADY CARP<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Thynnicnthys thynnoides<br /><br /><span style="color:#009900;">ถิ่นอาศัย</span> พบมากในแม่น้ำลำคลองและในแม่น้ำเจ้าพระยา รวมทั้งแม่น้ำทางภาคเหนือของประเทศไทย ชอบรวมกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ประมาณกลุ่มละ 8 - 10 ตัว<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> ลำตัวยาวเรียว รูปร่างคล้ายกับปลาลิ่น เกล็ดมีขนาดเล็ก บางและหลุดง่าย สีของเกล็ดมีสีขาวเงิน เป็นประกายเมื่อถูกแสงสว่าง เพศผู้และเพศเมียมีลักษณะเหมือนกัน<br /><br /><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> ชอบกินแมลงน้ำ ตะไคร่น้ำ และตัวอ่อนของแมลงน้ำ<br />สถานภาพ (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ<br /><br /><br />จากเว็บ http://www.doae.go.th/pramong/defi/WHITELADY.htm</span></span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-62642980908794396382009-12-24T04:08:00.000-08:002009-12-24T04:13:01.088-08:00ปลาเนื้ออ่อน<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiILwVESa-xm3AO2kp_5iU-LHL3C7CNRDZO4jfMNeCmSzbvJLhS6dRUuytO5GlPyZJJkynN6WbeYjQsV9teLzWKBga6VDcjHU3dpfzpvLvHWhO1RAxUCy4bAa76bi3vPBYefdmA3bAdAcJl/s1600-h/phit131.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 333px; DISPLAY: block; HEIGHT: 217px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418774440378245570" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiILwVESa-xm3AO2kp_5iU-LHL3C7CNRDZO4jfMNeCmSzbvJLhS6dRUuytO5GlPyZJJkynN6WbeYjQsV9teLzWKBga6VDcjHU3dpfzpvLvHWhO1RAxUCy4bAa76bi3vPBYefdmA3bAdAcJl/s320/phit131.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> เนื้ออ่อน แดง นาง<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> WHISKER SHEATFISH<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Micronema bleekeri<br /><br /><span style="color:#009900;">ถิ่นอาศัย<br /></span>มีอยู่ชุกชุมตลอดลำน้ำเจ้าพระยา ปากน้ำโพ แม่น้ำป่าสัก ในแม่น้ำโขงก็พบชุกชุม จับได้มากในฤดูน้ำลดช่วงเดือนมกราคมถึงมีนาคม และภาคใต้พบในแม่น้ำตาปีใกล้บ้านดอน มักชอบอยู่ในบริเวณน้ำลึก ๆ<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> เป็นปลาน้ำจืดที่อยู่ในวงศ์ปลาเนื้ออ่อน ไม่มีเกล็ด รูปร่างด้านข้างแบนมาก ลำตัวยาวเรียว ท่อนหางโค้งงอเล็กน้อย แต่ตอนหัวกว้าง มีหนวด 4 เส้น ไม่มีครีบหลัง ส่วนครีบไขมันก็ไม่มีเช่นกัน ครีบก้นยาวมีก้านครีบอ่อนประมาณ 80 ก้าน<br /><br /><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> กินลูกกุ้ง หนอน แมลงและจุลินทรีย์ขนาดเล็ก<br />สถานภาพ (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ<br /><br /><br />จากเว็บ http://www.doae.go.th/pramong/defi/WHISKER.htm</span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-68778129231141129052009-12-24T03:57:00.000-08:002009-12-24T04:08:02.797-08:00ปลาเทโพ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvbh-2ky-AcBWA26dX_Gy0z8GCkBRDB0WS8-un8riNNIVbtQTuf8E-zMich8aibeRapDiDk2KLQIfkDpdikqO_tI5lelyG_NOrTraPpR6gTcqdNFvW0xce3w2mRks2DUmnLZp8GE84qwLx/s1600-h/11444783361.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 321px; DISPLAY: block; HEIGHT: 223px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418773041260532802" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvbh-2ky-AcBWA26dX_Gy0z8GCkBRDB0WS8-un8riNNIVbtQTuf8E-zMich8aibeRapDiDk2KLQIfkDpdikqO_tI5lelyG_NOrTraPpR6gTcqdNFvW0xce3w2mRks2DUmnLZp8GE84qwLx/s320/11444783361.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> เทโพ หูหมาด<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> BLACK EAR CATFISH<br /><br /><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Pangasius larnaudii<br /><br /><span style="color:#009900;">ถิ่นอาศัย</span> แต่เดิมมีชุกชุมในลำน้ำเจ้าพระยา ในปัจจุบันมีจำนวนลดน้อยลง ในภาคอีสานพบในแม่น้ำโขง ชาวบ้านเรียก ปลาหูหมาด<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> เป็นปลาไม่มีเกล็ดขนาดใหญ่ รูปร่างคล้ายกับปลาสวาย เพราะเป็นปลาในสกุลเดียวกันมีหัวโตหน้าสั้นทู่กว่าปลาสวาย ลำตัวยาวและด้านข้างแบน นัยน์ตาค่อนข้างโตและอยู่เหนือมุมปาก ปากกว้าง มีฟันซี่เล็กแหลมคมอยู่บนขากรรไกรทั้งสองข้าง มีหนวดเล็กและสั้นอยู่ที่ริมปากบนและมุมปากแห่งละหนึ่งคู่ กระโดงหลังสูงและมีก้านเดี่ยวอันแรกเป็นหนามแข็ง ครีบหูมีเงี่ยงแหลมแข็งข้างละอัน มีครีบไขมันอยู่ใกล้กับโคนครีบหาง ครีบหางมีขนาดใหญ่ปลายเป็นแฉกลึก ลำตัวบริเวณหลังมีสีดำคล้ำหรือสีน้ำเงินปนเทา หัวสีเขียวอ่อน ท้องสีขาวเงิน มีจุดสีดำขนาดใหญ่เหนือครีบหู<br /><br /><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> กินสัตว์น้ำที่ขนาดเล็กกว่าและซากของสัตว์<br /><br /><span style="color:#009900;">สถานภาพ</span> (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ<br /><br /><br />จากเว็บ http://www.doae.go.th/pramong/defi/BLACKEAR.htm</span></span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-8132299054478779072009-12-24T03:51:00.001-08:002009-12-24T03:57:51.151-08:00ปลากราย<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBQ3bwo2eVToiaH9_w3bGo5xyzcKanl5TTWvUp0XM1TczDAY29AnVPI1N2wUaMu6oTu71mwrcchZJ8bxwrm5kmUFs0sUEZa3JZ0he9AY_BjwVKqhMzz2jjsC8tOFIlYYAnhTWujEjW7P9y/s1600-h/_1_~1.JPG"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418770600921828626" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBQ3bwo2eVToiaH9_w3bGo5xyzcKanl5TTWvUp0XM1TczDAY29AnVPI1N2wUaMu6oTu71mwrcchZJ8bxwrm5kmUFs0sUEZa3JZ0he9AY_BjwVKqhMzz2jjsC8tOFIlYYAnhTWujEjW7P9y/s320/_1_~1.JPG" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อไทย</span> กราย หางแพน ตองกราย<br /></span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อสามัญ</span> SPOTTED FEATHERBACK<br /></span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ชื่อวิทยาศาสตร์</span> Chitala ornata<br /></span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ถิ่นอาศัย</span> อาศัยในบริเวณที่มีกิ่งไม้ใต้น้ำหรือพรรณพืชน้ำค่อนข้างหนาแน่น อยู่เป็นฝูงเล็ก พบทั่วไปตามแม่น้ำ ลำคลอง หนอง บึงขนาดใหญ่ ตั้งแต่แม่น้ำแม่กลองจนถึงแม่น้ำโขง ภาคเหนือเรียกว่าปลาหางแพน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เรียกว่าปลาตองกราย<br /></span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ลักษณะทั่วไป</span> เป็นปลาน้ำจืดที่มีรูปร่างแปลกกว่าปลาอื่น คือ ลำตัวด้านข้างแบนมาก ท้องแบนเป็นสันมีหนามแหลมแข็งฝังอยู่เป็นคู่ ๆ จำนวนหลายคู่ จะงอยปากสั้นทู่ นัยน์ตาเล็ก ปากกว้างมาก มุมปากอยู่เลยขอบหลังลูกตา ในตัวเต็มวัยส่วนหน้าผากจะหักโค้ง ส่วนหลังจึงโก่งสูง มีฟันเล็กและแหลมอยู่บนขากรรไกรทั้งสองข้าง ในวัยอ่อนมีสีเป็นลายเสือคล้ายปลาสลาด แต่จะเปลี่ยนเป็นสีเทาเงิน และมีจุดดวงสีดำขอบสีขาวเรียงเป็นแถวที่ฐานครีบก้น จำนวน 3-200 จุด ปลากรายชอบผุดขึ้นมาทำเสียงที่ผิวน้ำแล้วม้วนตัวกลับให้เห็นข้างสีเงินขาว<br /></span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">อาหารธรรมชาติ</span> แมลงน้ำ ลูกกุ้ง ปลาผิวน้ำตัวเล็ก ๆ เช่น กระทุงเหว เสือ ซิว และสร้อย<br />สถานภาพ (ความสำคัญ) เป็นสัตว์น้ำเศรษฐกิจ </span></span><br /><span style="font-size:130%;"></span><br /><span style="font-size:130%;"></span><br /><span style="font-size:130%;">จากเว็บ http://www.doae.go.th/pramong/defi/SPOTTED.htm</span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-43577633055845002182009-12-22T07:07:00.000-08:002009-12-22T07:22:54.299-08:00ปลวก<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdTTBVsrZUv27yBeEZzeNWFnFZ1kMMKssLXeIaKfHwyqU90FVMmNsPlR6UUyduwZFPX9xiiosIIEKrMTJSMmk0EQYj3pMNpuzoKFDl4jZZqxIwVkzCvHQUjEJ0wcKGElAknJ4y36HEx0uU/s1600-h/1.jpg"><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 250px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418078677387702162" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdTTBVsrZUv27yBeEZzeNWFnFZ1kMMKssLXeIaKfHwyqU90FVMmNsPlR6UUyduwZFPX9xiiosIIEKrMTJSMmk0EQYj3pMNpuzoKFDl4jZZqxIwVkzCvHQUjEJ0wcKGElAknJ4y36HEx0uU/s320/1.jpg" /></span></a><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><br /><span style="color:#009900;">ปลวก</span> เป็นแมลงชนิดหนึ่งมีชีวิตอยู่รวมกันเป็นหมู่ นับเป็นศัตรูสำคัญต่อ เศรษฐกิจของทั้งประเทศทั้งทางตรงและทางอ้อม ทำความเสียหายโดยการทำลาย อาคารบ้านเรือน สิ่งก่อสร้าง เครื่องเรือน กระดาษ และวัสดุสิ่งของที่ทำ จากฝ้าย เป็นต้น ในโลกปัจจุบันนี้มีการพบปลวกมากกว่า สองพันชนิด ในประเทศแถบ ร้อนจะมีปลวกชุกชุมที่สุด ปลวกแต่ละชนิดมีความเป็นอยู่และความต้องการ อาหารแตกต่างกันไป ความแตกต่างนี้จะเชื่อมโยงไปถึงวิธีป้องกันและกำจัดด้วย<br /><br /><span style="color:#009900;">ประเภทของปลวก</span><br />แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ<br />- ปลวกที่อาศัยอยู่ในดิน<br />- ปลวกที่ไม่อาศัยอยู่ในดิน<br /><br /><strong><span style="color:#009900;">1. ปลวกใต้ดินจำแนกเป็น 3 พวก</span></strong><br /><br /><span style="color:#009900;">ปลวกใต้ดิน</span> - พวกนี้จะอาศัยอยู่ในดินเกือบตลอดอายุของมันแม้ว่าจะออกจากผิวดินไปแล้ว ก็ยังมีการติดต่อกับพื้นดินอยู่ โดยการทำอุโมงค์ ทางเดินด้วยดินไปสู่แหล่งอาหารต่างๆ ที่อยู่เหนือดิน นอกจากนี้อุโมงค์ทางเดินยังเป็นเครื่องป้องกันอันตรายจากศัตรู เช่น มด<br /><br /><span style="color:#009900;">ปลวกที่อยู่ตามจอมปลวก</span> - เป็นปลวกที่สร้างรังหรืออาณาจักรขนาดใหญ่อยู่บนพื้นดินโดยใช้เม็ดดินเล็กๆ สร้างขึ้นเป็นเนินสูงใหญ่เรียกว่า จอมปลวก จะพบเห็นทั่วไปทุกภาคของประเทศไทยและประเทศอื่นๆ ในทวีป เอเชีย และออสเตรเลีย<br /><br /><span style="color:#009900;">ปลวกที่อยู่ตามรังขนาดเล็ก</span> - รังของปลวกชนิดนี้ เกิดจากมูลของปลวกผสมกับเศษไม้เล็กๆ และสร้างเป็นรังที่มีรูปร่างและขนาดแตกต่างกันไป อาจจะอยู่ในดิน บนพื้นดิน เช่น ตามต้นไม้ เสาไฟ หรืออาคารบ้านเรือน<br /><br /></span><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;"><strong>2. ปลวกที่อาศัยอยู่ในเนื้อไม้ จำแนกเป็น 2 พวกใหญ่<br /></strong></span><br /><span style="color:#009900;">ปลวกไม้แห้ง</span> - เป็นพวกที่มีอาณาจักรหรือรังเล็กกว่าปลวกใต้ดิน อาศัยอยู่ในเนื้อไม้ และจะไม่ลงไปในดิน ปลวกชนิดนี้ต้องการความชื้นในไม้ แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้นและเป็นพวกที่ทำความเสียหายร้ายแรงต่ออาคารบ้านเรือน และเครื่องเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ<br /><br /><span style="color:#009900;">ปลวกไม้ชื้น</span> – อาศัยอยู่ในเนื้อไม้ที่มีความชื้นสูง เช่น เปลือกไม้ ไม้ซุง หรือไม้ที่ผุแล้ว ห้องที่มีความชื้นและเย็น นับว่า เป็นสถานที่เหมาะสม สำหรับปลวกประเภทนี้อาศัยอยู่ ตามปกติแล้ว เป็นปลวกที่ไม่มีอันตรายต่ออาคารบ้านเรือนมากนัก<br />ความเป็นอยู่ของปลวก<br /><br />ปลวกเป็นแมลงที่อยู่เป็นหมู่สังคมประกอบด้วย วรรณะต่างๆ 3 วรรณะ และมีหน้าที่แตกต่างกันไป </span></span></p><p><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">วรรณะสืบพันธุ์ หรือแมลงเม่า<br /></span>คือปลวกตัวผู้และตัวเมีย มีปีกและเพศดังแมลงอื่นๆ ทั่วไปตามปกติ ในรังหรืออาณาจักรจะพบปลวกคู่นี้ทำหน้าที่ผสมพันธุ์และสืบพันธุ์ ตัวผู้เรียกว่า ราชาปลวก และตัวเมียเรียกว่าราชินีปลวก ออกไข่เกิดเป็นปลวกชนิดต่างๆ ในรัง นอกจากนี้ปลวกสืบพันธุ์ยังมีหน้าที่กระจายพันธุ์และสร้างอาณาจักรใหม่เกิดขึ้นอีกด้วย ปลวกชนิดนี้มีปีกทั้งตัวผู้ตัวเมีย เรียกว่า แมลงเม่า เมื่อจับคู่ผสมพันธุ์แล้วสลัดปีก และเลือกสถานที่เหมาะสมเพื่อสร้างรัง และเกิดเป็นอาณาจักรใหม่ต่อไป<br /></span></span></p><p><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">วรรณะกรรมกร หรือปลวกงาน</span><br />เป็นปลวกตัวเล็ก ไม่มีปีก ไม่มีเพศ ไม่มีตาใช้หนวดเป็นอวัยวะรับความรู้สึกคลำทาง ทำหน้าที่เกือบทุกอย่างภายในรัง เช่น หาอาหารมาป้อนราชินี ราชา ตัวอ่อน และทหาร ซึ่งไม่หาอาหารกินเอง นอกจากนี้ยังทำหน้าที่สร้างรัง ทำความสะอาดรัง ดูแลไข่ เพาะเลี้ยงเชื้อราและซ่อมแซมรังที่ถูกทำลาย<br /><br /><span style="color:#009900;">วรรณะทหาร</span><br />เป็นปลวกที่มีหัวโต สีเข้มและแข็ง มีกรามขนาดใหญ่ ซึ่งดัดแปลงไปเป็นอวัยวะคล้ายคีมที่มีปลายแหลมคม เพื่อใช้ในการต่อสู้กับศัตรูที่มารบกวนสมาชิกภายในรัง ไม่มีปีก ไม่มีตา ไม่มีเพศ บางชนิดจะดัดแปลงส่วนหัวให้ยื่นยาวออกไปเป็นงวง เพื่อกลั่นสารเหนียวปล่อยหรือพ่นไปติดตัวศัตรูทำให้เคลื่อนไหวไม่ได้หรืออาจทำให้ตายได้<br /><br /></span></span><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">การสร้างอาณาจักร<br /></span>การสร้างอาณาจักรของปลวกแต่ละชนิดจะมีแบบแผนที่แน่นอน แต่แตกต่างตามพันธุ์ และภูมิอากาศ สภาพแวดล้อม<br /><br /><span style="color:#009900;">การเกิดอาณาจักร</span><br />- แมลงเม่ามักจะออกมาให้เราได้พบเห็นในบางโอกาสของปี ซึ่งเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ เมื่อตัวผู้แล้วตัวเมียจับคู่ผสมพันธุ์ ชนิดปลวกไม้แห้ง ก็จะหารอยแตกแยกของเนื้อไม้ เพื่อสร้างรังใหม่ ชนิดปลวกใต้ดินก็จะหาแหล่งดินในบริเวณใกล้ๆแหล่งอาหาร เช่น บริเวณเศษไม้หรือราก ไม้ในดินเพื่อสร้างรังใหม่<br /><br /></span></span><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;">การขยายอาณาจักร<br /></span>- เมื่อถึงฤดูกาลที่เหมาะสมแมลงเม่าจะบินออกจากรังภูมิประเทศ สิ่งแวดล้อมและเผ่าพันธุ์จะทำให้ แมลงเม่าออกจากรังต่างวาระกัน ในภูมิอากาศที่ร้อน แมลงเม่าจะออกจากรังช่วงเวลาหลังฤดูฝน แมลงเม่าเหล่านี้ จะบินเข้าอาคารเพื่อรับความอบอุ่นจากแสงไฟ หรือแสงอาทิตย์ และทำความ รำคาญให้กับเรา แมลงเม่าแต่ละคู่เมื่อผสมพันธุ์แล้วจะเลือกสถานที่สร้างรังใหม่ และภายใน 2-3 วัน จะเริ่มวางไข่ครั้งแรกๆ จะมีไข่ไม่กี่ฟอง แต่ต่อไปจะเพิ่มจำนวนไข่มากขึ้นเรื่อยๆ ตลอดอายุการ เจริญเติบโตของมันไข่จะฟักออกเป็นตัวอ่อนภายใน 30-50 วัน และตัวอ่อนจะเจริญเติบโตอย่าง รวดเร็ว ซึ่งส่วนมากจะเป็นปลวกที่อยู่ในวรรณะปลวกทหาร และปลวกงาน แมลงเม่าคู่แรกที่สร้างรัง จะเจริญเติบโตเป็นราชาปลวกและราชินีปลวก มีอายุยืนยาวและมีจำนวนไข่มากกว่า 30,000 ฟองต่อวัน จำนวนประชากรของปลวกในอาณาจักรหนึ่งๆ มีมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับภูมิประเทศ และแหล่งอาหาร<br />ความเป็นอยู่ของปลวก<br /><br /></span></span><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;color:#009900;">วงจรชีวิตของปลวก<br /></span></p><p><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 378px; DISPLAY: block; HEIGHT: 325px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418078681914205266" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3bpxgguIXgBpNp2PmvB6L7k-PoI9JxUyNMnpqQMlyofkqm7uq0l6utHk-8Yz7i98X-iM1hTgaRnGCC1Rcg0VDgabo1v6_cEmdelxZ8jX0JvgFaAwijOQF0ELz-qLsiou5Xh1Y4fbyZ3BK/s320/1180874261.jpg" /></span></p><p><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"></span> </p><p><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">- การอาศัยอยู่ในระบบสังคม ขนาดของอาณาจักร จะขยายใหญ่ได้ด้วยความสมบูรณ์ของแหล่งอาหาร<br />- ปลวกแต่ละชนิดจะมีหน้าที่เฉพาะและเกี่ยวโยงเป็นระบบการอยู่รวม (ระบบสังคม) การเริ่มอาณาจักรเกิดจากราชาปลวกและราชินีปลวก 1 คู่ ทำการผสมพันธุ์ และเพิ่มประชากรมากขึ้นๆ จากไข่ จะกลายเป็นปลวกตัวอ่อน และเจริญเติบโตเป็นปลวกชนิดต่างๆ เช่น ปลวกสืบพันธุ์สำรอง ปลวกทหาร ปลวกงาน และแมลงเม่า<br />- ปลวกสืบพันธุ์สำรอง จะทำหน้าที่ออกไข่เพิ่มประชากรในกรณีที่ ราชาปลวก หรือราชินีปลวกได้ตาย<br />- ปลวกงานทำหน้าที่ดูแลสร้างหรือซ่อมแซมรัง หาอาหาร เพื่อเลี้ยงปลวกชนิดอื่น และทำงานทุกชนิดภายในรัง<br />- แมลงเม่า คือปลวกสืบพันธุ์ที่อยู่ในรัง เมื่อโตเต็มที่จะบินออกนอกรังเพื่อสร้างอาณาจักรใหม่</span></p>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-89671546474660373702009-12-22T07:01:00.000-08:002009-12-22T07:07:32.563-08:00แมลงเม่า<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1lhyphenhyphen0GH0mve2kHhaO4xqAWijJznTfblEvaff359Wp8ckrqHy1PLeYEIW56E0R4YsJLBBaQuVpvxvzAac0RuNNdMKqLynPLyenjyPT9aDnBotRHb21gkZpPpcR67xrKwJmTK4JVBycpetj/s1600-h/1235171689.jpg"><span style="font-family:courier new;"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 312px; DISPLAY: block; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418076961271377906" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1lhyphenhyphen0GH0mve2kHhaO4xqAWijJznTfblEvaff359Wp8ckrqHy1PLeYEIW56E0R4YsJLBBaQuVpvxvzAac0RuNNdMKqLynPLyenjyPT9aDnBotRHb21gkZpPpcR67xrKwJmTK4JVBycpetj/s320/1235171689.jpg" /></span></a><span style="font-family:courier new;"><br /></span><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#009900;"><strong>แมลงเม่า (alates)</strong></span> คือปลวกในวรรณะสืบพันธุ์ที่โตเต็มที่โดยมีปีกยาวเลยลำตัวออกมา เมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์ ซึ่งมักจะอยู่ในช่วงฤดูฝน ปลวกหนุ่มสาวที่มีปีกภายในจอมปลวกจะพากันบินออกมาจากรังมารวมหมู่เพื่อเลือกคู่ครอง พอจับคู่กันได้หนึ่งต่อหนึ่ง ก็ชักชวนกันไปหาทำเลอันเหมาะสม จัดการสลัดปีกทิ้งผสมพันธุ์กันแล้วมุดลงสู่พื้นดิน หลังจากนั้นแมลงเม่าสองตัวก็จะกลายสภาพเป็นราชาและราชินีปลวก รานิชีเริ่มต้นขบวนการวางไข่อย่างต่อเนื่องทันทีหลังการผสมพันธุ์ โดยมีราชาคอยผสมพันธุ์ โดยมีราชาคอยผสมพันธุ์ให้เป็นระยะ ๆ นับจากนี้เธอจะกลายเป็นนางพญาปลวก คอยทำหน้าที่วางไข่สร้างประชากรไปตลอดชั่วชีวิต เมื่อเวลาผ่านไปรูปร่างของนางพญาจะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ คือ ส่วนท้องจะขยายใหญ่ขึ้นตลอดเวลาเพื่อให้เหมาะสมกับจำนวนไข่ที่ต้องวางเพิ่ม เมื่ออายุ 10 ปี ขึ้นไปรูปร่างของนางพญาจะมองดูคล้ายหนอนยักษ์ตัวอ้วนพองที่เคลื่อนที่ไปไหนไม่ได้อีกต่อไป ประมาณกันว่านางพญาปลวกสามารถวางไข่ได้ 14 ฟอง ในทุก 3 วินาที ในช่วงเวลาไม่กี่เดือนเธอจึงมีลูกจำนวนมหาศาล ประชากรปลวกรุ่นใหม่เหล่านี้เองที่ช่วยกันสร้างอาณาจักรใหม่อย่างแข็งขัน<br /><br />การสร้างจอมปลวกเริ่มขึ้นโดยเหล่าปลวกงานจะช่วยกันกัดดินและขนดินมาทีละก้อน แล้วใช้น้ำลายเป็นตัวเชื่อมติด พวกมันค่อย ๆ สร้างผนังจอมปลวกแน่นหนาขึ้นทีละน้อยอย่างอดทน โดยมีปลวกทหารคอยทำหน้าที่อารักขาความปลอดภัยให้ ศัตรูสำคัญของปลวกทหารคือมดพันธุ์ต่าง ๆ ที่ชอบเข้ามารุกรานถึงภายในจอมปลวก เมื่อปราศจากการรบกวนปลวกงานจะสร้างห้องหับต่าง ๆ อย่างเป็นระบบเริ่มตั้งแต่ตำหนักของนางพญาที่จะต้องแข็งแกร่งเป็นพิเศษและซ่อนอยู่มิดชิดที่สุดภายในรัง แล้วจึงสร้างห้องเก็บรักษาไข่เพื่อบ่มฟักตัวอ่อน ซึ่งมันจะต้องขนไข่ออกจากตำหนักของนางพญามาจัดเก็บให้เป็นระเบียบอยู่เสมอเสร็จจากนั้นปลวกงานส่วนหนึ่งทำการขุดช่องระบายอากาศเพื่อให้ภายในจอมปลวกเย็นสบายอยู่ตลอดเวลา รวมทั้งขุดอุโมงค์ใต้ดินสู่ภายนอกเพื่อใช้เป็นเส้นทางในการออกไปหาเสบียงอันได้แก่เศษไม้เป็นหลัก ความจริงปลวกไม่สามารถย่อยไม้ได้เองอย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่เป็นโปรโตซัวซึ่งอาศัยอยู่ในกระเพาะของมันต่างหากที่ช่วยย่อยเซลลูโลสให้กลายเป็นสารอาหาร ปลวกงานจะนำเชื้อราที่ได้จากการย่อยมาสร้างเป็นสวนเห็ดขึ้นภายในจอมปลวกเพื่อลดภาระในการออกตระเวนหาอาหารจะเห็นว่าปลวกงานมีหน้าที่หนักที่สุดในบรรดาปลวกทั้ง 3 วรรณะ ปลวกงาน จึงมีประชากรมากที่สุด ทั้งนี้นางพญาจะมีฮอร์โมนสังคม (Social Hormone) ควบคุมการวางไข่ให้อัตราส่วนประชากรในวรรณะต่าง ๆ ได้สมดุลอยู่ตลอดเวลา<br /><br />เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่ทางนางพญาจะผลิตปลวกในวรรณะสืบพันธุ์ขึ้นมาจำนวนหนึ่ง พอถึงฤดูผสมพันธุ์ปลวกจำนวนนี้จะกลายเป็นแมลงเม่าบินอำลาจากจอมปลวกอันเก่าเพื่อเริ่มต้นจับคู่และสร้างอาณาจักรของมันเองขึ้นมาอีกครั้ง<br /><br />ปลวกมีบทบาทสำคัญในการช่วยย่อยสลายไม้ เศษไม้ และวัตถุอื่น ๆ เพื่อนำแร่ธาตุหมุนเวียนกลับสู่ระบบนิเวศ และเมื่อแปลงร่างเป็นแมลงเม่าก็ยังเป็นอาหารทรงคุณค่าทั้งต่อนกและสัตว์ต่าง ๆ ภายในกองดินหนาทึบมีโลกเล็ก ๆ ที่กำลังทำหน้าที่ของเผ่าพันธุ์อย่างสัตย์ซื่อให้กับนิเวศธรรมชาติ </span></span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-47832529979173558662009-12-21T05:32:00.000-08:002009-12-21T05:40:01.958-08:00แมงป่อง<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVFeniTneRtqj7WAmAJaFRnihuNnrRoUc38j9cu8QgEEhITlwMobAExEfgYgpP9WkQtnZikK8av1jxnevdY9aO8OiiQKvZN_aHgLDz4nsSNd7YowkYllUUAT3WA0z8ZTNBa8vuTZI7z2RD/s1600-h/243px-Asian_forest_scorpion_in_Khao_Yai_National_Park.jpg"><span style="font-family:courier new;"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 258px; DISPLAY: block; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417682909913343602" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVFeniTneRtqj7WAmAJaFRnihuNnrRoUc38j9cu8QgEEhITlwMobAExEfgYgpP9WkQtnZikK8av1jxnevdY9aO8OiiQKvZN_aHgLDz4nsSNd7YowkYllUUAT3WA0z8ZTNBa8vuTZI7z2RD/s320/243px-Asian_forest_scorpion_in_Khao_Yai_National_Park.jpg" /></span></a><span style="font-family:courier new;"><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color:#ff6600;">การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์<br /><br />อาณาจักร Animalia<br />ไฟลัม Arthropoda<br />ไฟลัมย่อย Chelicerata<br />ชั้น Arachnida<br /><br />อันดับ Scorpiones<br />C. L. Koch, 1837</span><br /><br /><span style="color:#009900;">แมงป่อง (Scorpion)</span> จัดอยู่ในประเภทสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ไฟลัมอาร์โธรพอด มีมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์ ซึ่งมีการค้นพบฟอสซิลของแมงป่องที่มีอายุถึง 440 ล้านปี เช่น Archaeobuthus estephani หรือ Protoischnurus axelrodorum<br /><br /><span style="color:#009900;">แมงป่องเป็นสัตว์มีพิษ</span> มีรูปร่างคล้ายปู ลำตัวยาวเป็นปล้อง ๆ ประมาณ 2-10 เซนติเมตร มีก้ามคล้ายก้ามปู 1 คู่ และลำตัวติดกัน มีขาเป็นปล้อง ๆ 4 คู่ติดอยู่ ท้องยาวออกไปเป็นหาง มี 5 ปล้อง ที่ปลายหางมีอวัยวะสำหรับต่อย (stinger) ไม่ชอบแสงสว่าง มักจะหลบซ่อนตัวอยู่ตามสถานที่มืดและชื้น เช่น ใต้ก้อนหิน ใต้กองไม้ ใต้ใบไม้ หรือขุดโพรงหรือรูอยู่ตามป่าละเมาะ และออกหากินในเวลากลางคืน ทั่วโลกมีแมงป่องประมาณ 1,200 ชนิด (species) [1]อยู่ทั้งในเขตทะเลทราย (desert) เขตร้อนชื้น (tropic) หรือแม้แต่แถบชายฝั่งทะเล พบชนิดที่มีพิษร้ายแรง 50 ชนิด [1]บางชนิดมีพิษรุนแรงมาก เช่น แมงป่องในสกุล Centruroides ที่รัฐอริโซน่า สหรัฐอเมริกา บราซิล เม็กซิโก และทะเลทรายซาฮาร่า<br /><br />ในประเทศไทย มี 11 ชนิด ที่พบบ่อยมากที่สุด คือ แมงป่องในอันดับ Scorpiones (หรือ Scorpionida) วงศ์ Scorpionidae สกุล Heterometrus ได้แก่ H. longimanus และ H. laoticus พบ H. laoticus มากทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย<br /><br /><span style="color:#009900;">พิษ</span><br />พิษของแมงป่องมีพิษต่อระบบประสาท (neurotoxin) ส่วนน้อยมีพิษต่อระบบโลหิต (hematotoxin) รอยแผลจะมีลักษณะคล้ายเข็มแทงรูเดียว บางครั้งอาจเป็นรอยไหม้<br /><br /><span style="color:#009900;">การใช้ประโยชน์</span><br />ชาวจีนนำมาปิ้งหรือย่าง กินแล้วช่วยขับลม ช่วยขับพิษอื่นๆ ทำให้เลือดลมดี และใช้แมงป่องอบแห้ง รักษาโรคหลายชนิด เช่น บาดทะยัก เก๊าท์ หลอดเลือดแดงอักเสบ เป็นต้น ในประเทศไทยใช้ดองเหล้ากิน บรรเทาอาการอัมพาต อัมพฤกษ์<br /></span></span><br /><span style="font-family:Courier New;"></span><br /><span style="font-family:Courier New;"></span><br /><span style="font-family:Courier New;font-size:130%;">จากเว็บ วิกิพีเดีย</span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-88892314886113439382009-12-20T06:50:00.001-08:002009-12-20T06:54:17.120-08:00นกกระจาบทอง<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5AhfPrIOTCeMTA4W3I2NRI-N5-9wLprFK1T7oQtBLboUH5ZL8M6RtQ7rXdN9mHO-bkRjChTc6vwx67qza5BjrBeh4berXA7-p6a8wq-B9giijNMY6afPoLJGDBqq9F-V2159Mk51WOyce/s1600-h/ABB_3126.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 249px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417331670695358162" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5AhfPrIOTCeMTA4W3I2NRI-N5-9wLprFK1T7oQtBLboUH5ZL8M6RtQ7rXdN9mHO-bkRjChTc6vwx67qza5BjrBeh4berXA7-p6a8wq-B9giijNMY6afPoLJGDBqq9F-V2159Mk51WOyce/s320/ABB_3126.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#ff6600;">นกกระจาบทอง / Asian Golden Weav</span><br /><br /><span style="color:#009900;">รูปร่างลักษณะ</span> เป็นนกขนาดเล็ก ตัวผู้ และ ตัว เมีย นอกฤดูผสมพันธุ์ แทบไม่แตกต่างจากจากนกกระจาบธรรมดา ตัวผู้ และ ตัวเมีย นอกฤดูผสมพันธุ์ คือ สีลำตัวโดยทั่วไป เป็น สีน้ำตาล ท้อง เป็นสีน้ำตาล อ่อน แต่ มีข้อแตกต่างที่พอจะใช้จำแนกได้ คือ นกกระจาบทอง นอกฤดูผสมพันธุ์ จะมีสีเหลืองบริเวณข้างคอ ใต้คอ และ อก มากกว่า นอกจากนี้ ยังไม่มีลายที่อก ซึ่งแตกต่างจาก นกกระจาบอกลาย ลักษณะเด่น อีกอย่างหนึ่ง ของ นกกระจาบทอง คือ มีปากหนา อวบใหญ่ แต่สั้น กว่า นกกระจาบอีกสองชนิด , ม่านตาสี น้ำตาล แดง ขา สีชมพูอมน้ำตาล , แต่ที่ยากกว่า คือ การแยกนกตัวผู้และตัวเมีย ในขณะขนนอกฤดู ผสมพันธุ์ เนื่องจาก นกทั้งสองเพศคล้ายกันมาก ให้สังเกตจากนกที่เป็นตัวผู้ จะมีลายที่หลังและ ปีกเป็นสีเหลืองเข้มกว่านกตัวเมียเล็กน้อย และ มักมี แต้ม สีเหลืองบริเวณไหล่ และลำตัวด้านล่าง นอกจากนี้ นกกระจาบทอง จะมีขนเส้นเล็กๆ ประปรายอยู่บริเวณท้ายทอย ในขณะที่ นก กระจาบธรรมดา จะมีลายที่หลังเป็นสีดำ คล้ายลายของ นกกระจอกบ้าน<br /><br /><span style="color:#009900;">ในฤดูผสมพันธุ์</span> นกกระจาบทองตัวผู้ จะมีขนเป็นสีเหลืองทอง ตั้งแต่ กระหม่อม ท้อง ลงไปถึงขนคลุมใต้โคนหาง และ ตั้งแต่หลัง ลงไปถึง ขนคลุมหาง ด้านบน เป็นสีเหลืองทองเช่นกัน , ขนคลุมหู และ ใต้คอ สีดำ นกตัวเมีย ในฤดู ผสมพันธุ์ จะคล้ายนกกระจาบธรรมดาตัวเมีย แต่ จะมีคิ้วสีเหลืองเข้มกว่าเล็กน้อย ลายที่ปีกจะมีขอบขนเป็นสีเหลือง และ ขนคลุมหาง ด้านบน จะเจือ สีเหลืองมากกว่าเล็กน้อย , อก มีแถบสี น้ำตาลเข้มกว่าขนบริเวณท้องโดยรอบ ที่เป็นสีน้ำตาล อ่อน กว่า แต่อย่างไรก็ตาม การสังเกตลักษณะปาก ที่อวบ หนา ช่วยประกอบในการจำแนก ร่วมกับลักษณะอื่นๆได้ดี การที่นกกระจาบทอง และ นกกระจาบอกลาย มีลักษณะ การเลือกที่สร้างรังเหมือนกัน บางครั้ง อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกัน ในฤดูผสมพันธุ์ นกกระจาบทองตัวผู้ จะมีขนเป็นสีเหลืองทอง ตั้งแต่ กระหม่อม ท้อง ลงไปถึงขนคลุมใต้โคนหาง และ ตั้งแต่หลัง ลงไปถึง ขนคลุมหาง ด้านบน เป็นสีเหลืองทองเช่นกัน , ขนคลุมหู และ ใต้คอ สีดำ นกตัวเมีย ในฤดู ผสมพันธุ์ จะคล้ายนกกระจาบธรรมดาตัวเมีย แต่ จะมีคิ้วสีเหลืองเข้มกว่าเล็กน้อย ลายที่ปีกจะมีขอบขนเป็นสีเหลือง และ ขนคลุมหาง ด้านบน จะเจือ สีเหลืองมากกว่าเล็กน้อย , อก มีแถบสี น้ำตาลเข้มกว่าขนบริเวณท้องโดยรอบ ที่เป็นสีน้ำตาล อ่อน กว่า แต่อย่างไรก็ตาม การสังเกตลักษณะปาก ที่อวบ หนา ช่วยประกอบในการจำแนก ร่วมกับลักษณะอื่นๆได้ดี การที่นกกระจาบทอง และ นกกระจาบอกลาย มีลักษณะ การเลือกที่สร้างรังเหมือนกัน บางครั้ง อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกัน<br /><br /><span style="color:#009900;">แหล่งอาศัยหากิน</span> ที่ราบลุ่ม มีน้ำขังแฉะ ทุ่งหญ้า ดงอ้อ ดงกก นาข้าว นอกฤดูเก็บเกี่ยว จะเข้าไปหากินในที่ราบต่ำ ทุ่งโล่ง ที่ใกล้แหล่ง น้ำ อาหาร ได้แก่ เมล็ดธัญพืช เมล็ดหญ้า บางครั้งกิน หนอน แมลง ไข่ และ ตัวอ่อน ของแมลง ที่พบตามพื้นดิน หรือใน กอหญ้า กอพืช<br /><br /><span style="color:#009900;">สำหรับประเทศไทย</span> ปัจจุบัน นกกระจาบทอง เหลือปริมาณน้อยมาก พบเฉพาะในบางพื้นที่ ตามพื้นที่ลุ่ม ภาคกลาง เท่านั้น บริเวณที่เป็น ทุ่งนา ดงกก ดงอ้อ ดงธูปฤษี ตามแนวสองข้าง ถนน สายปทุมธานี - บางไทร บางบังทอง - สุพรรณบุรี วัดตาลเอน , แถบ อ.วังน้อย จ. พระนครศรีอยุธยา , อุทยานแห่งชาติสามหลั่น , ทุ่งนาแถว รังสิต อยุธยา นครนายก สมุทรปราการ นครปฐม สุพรรณบุรี สิงห์บุรี ชัยนาท แต่แหล่งที่พบสม่ำเสมอ มากที่สุดคือบริเวณบึง บอระ เพ็ด จ.นครสวรรค์ นอกจากนี้ก็พบบ้างประปราย ที่ อ.สามโคก จ. ปทุมธานี และ บางแห่งตามแนวสองข้างถนน ระหว่าง จังหวัด ที่กล่าวมา แต่ทุกแห่งที่กล่าวมา พบในจำนวนน้อยมาก . ปัจจุบัน นกกระจาบทอง ของประเทศไทย อยู่ในภาวะถูกคุกคาม จนใกล้สูญพันธุ์<br /><br /><br />ข้อมูล จาก www.bird-home.com </span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-61775744998028598162009-12-20T06:30:00.000-08:002009-12-20T06:49:14.516-08:00นกกระจาบ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy1Ft737Zoj4TDxWvLmYigOv3Wx8m9ODTIknpq-SWYudc6ty9WgZFhtZmd73kwVZY5Y_fgsGG0iJ5yHAOhnfELHP_NyoQSYmbAFcIc01F9s3QQnuvlhl_0OYdwRBJOFJVcnmbn-PUIjpVj/s1600-h/social17.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 214px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417330276113074850" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy1Ft737Zoj4TDxWvLmYigOv3Wx8m9ODTIknpq-SWYudc6ty9WgZFhtZmd73kwVZY5Y_fgsGG0iJ5yHAOhnfELHP_NyoQSYmbAFcIc01F9s3QQnuvlhl_0OYdwRBJOFJVcnmbn-PUIjpVj/s320/social17.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">เป็นนกขนาดเล็ก ยาวประมาณ 15 เซนติเมตร ดูทั่ว ๆ ไปจะเห็นเป็นสีน้ำตาล หัว หลัง ปีก และหาง เป็นสีน้ำตาล มุมปากถึงข้างคอสีน้ำตาลเข้ม อกและท้องสีน้ำตาลนวล ระยะผสมพันธุ์ตัวผู้ที่โตเต็มวัยขนหัวจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองสด ปากสีน้ำตาลเข้มหรือสีดำ ปากสั้น ปลายแหลมและแข็งแรง<br /></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">นกกระจาบอยู่รวมกันเป็นฝูง ตามท้องทุ่ง ไร่ นา รังสร้างเอง ปราณีต ทนทาน ใช้เวลาสร้างนานหลายวัน มักพบห้อยระย้าอยู่หลายรังตามต้นไม้ต้นเดียวกัน รังนกกระจาบมีความปลอดภัยกว่านกชนิดอื่น กันแดด ฝน ลม ได้ดี และป้องกันภัยจากศัตรูพวกงู หนู และเหยี่ยวได้ดี<br /></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">นกกระจาบที่พบในไทย มี 3 ชนิด คือ<br /></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">นกกระจาบเรียบ อกไม่มีลาย พบทั่วทุกภาค และมีจำนวนมากกว่าชนิดอื่น<br /></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">นกกระจาบอกลาย อกมีลายจุดสีน้ำตาล พบในภาคกลาง และภาคเหนือ<br /></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">นกกระจาบทอง ในฤดูผสมพันธุ์ขนที่คอตัวผู้จะเป็นสีเหลืองสด พบเฉพาะภาคกลาง</span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-43539797443518173292009-12-20T06:03:00.001-08:002009-12-20T06:27:14.690-08:00กุ้งฝอย<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimbGGpDl3Qac3Fewlhz5yhW-T4ikWKrh_TQiW44Gq-Tx6lBPytY2x9Ntvh4FNUdDIaag-FuyQnQrl8-N3L022KV_uxY2KSf84hpOvRUzvSC_qmEjP8ZWtML3GXF2nXn4ga6WY2WIMpTBPA/s1600-h/b13p264b.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 307px; DISPLAY: block; HEIGHT: 246px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417324695011455330" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimbGGpDl3Qac3Fewlhz5yhW-T4ikWKrh_TQiW44Gq-Tx6lBPytY2x9Ntvh4FNUdDIaag-FuyQnQrl8-N3L022KV_uxY2KSf84hpOvRUzvSC_qmEjP8ZWtML3GXF2nXn4ga6WY2WIMpTBPA/s320/b13p264b.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;color:#ff6600;">กุ้งฝอยเป็นกุ้งน้ำจืดขนาดเล็ก</span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#ff6600;">วงศ์ Palaemonidae</span> </span></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Macrobachium lanchesteri De Man Lanchester ตั้งชื่อว่า Palaemon paucideno จนกระทั่ง De Man ได้ศึกษาลักษณะและเรียกว่า Palaemon (Eupalaemon) lanchesteri ต่อมา Holithius (1950) ได้ทบทวน ลักษณะ อนุกรมวิธานแล้วให้ชื่อว่า Palaemon lanchesteri ลักษณะรูปร่างมีลำตัวใส เปลือกหุ้มตัวบาง ขนาดความยาวกุ้งฝอยอยู่ระหว่าง 15–54 มิลลิเมตร ขาคู่ที่สองของเพศผู้เรียบ ด้านในนิ้วหนีบมีหยักเล็ก 2 หยักอยู่ชิดทางต้นโคนนิ้ว กรีสั้นกว่าแผ่นหนวดของหนวดคู่ที่สอง (scaphocerite) เล็กน้อย มีรอยหยักข้างบน + 5–9 หยัก และมีรอยหยักข้างล่าง 2–4 หยัก หลังวงขอบตามีหยัก 3 หยัก<br /><br />กุ้งฝอยพบได้ทั่วไปตามแม่น้ำและคลองต่างๆ ในประเทศไทย มักซ่อนตัวอยู่ตามใต้ก้อนหินระหว่างพันธุ์ไม้น้ำต่างๆ ตามปกติจะพบกุ้งฝอยอยู่ในน้ำลึก ไม่เกิน 1 เมตร ในบริเวณที่มีพวกอินทรียสารทับถมกันมากๆ ปริมาณกุ้งฝอยที่พบในรอบปีหนึ่งจะมีมากตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนกุมภาพันธ์และจะมี มากที่สุดตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงมกราคม<br /><br />กุ้งฝอยนับเป็นกุ้งที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจอย่างหนึ่ง สามารถที่จะซื้อมารับประทานได้ในราคาถูกกว่ากุ้งชนิดอื่นๆ และมีคุณค่าทางอาหารสูง ส่วนประกอบทางเคมีของกุ้งฝอย คือให้ความร้อน 75 แคลอรีต่อน้ำหนัก 100 กรัม ความชื้น 79.4% ไขมัน 0.88–1.2% โปรตีน 15.46–15.8% เถ้า 3.02% คาร์โบไฮเดรต 1% นอกจากนี้ยังมีแคลเซียม ฟอสฟอรัส เหล็กส่วน วิตามินเอ วิตามินบีหนึ่ง วิตามินบีสอง และวิตามินซี ไม่พบ<br /><br />จุลินทรีย์ที่พบในกุ้งส่วนมากเป็นพวก psychrophile (ชอบเจริญที่อุณหภูมิต่ำ) และ mesophile (ชอบเจริญที่อุณหภูมิ 10–40 ํ ซ.) ซึ่งเป็นแบคทีเรียในน้ำ และอาจติดตัวกุ้งมาได้แก่ Pseudomonas, Achromobacter และ Alcaligenes ในกุ้งสดพบว่ามีจำนวนแบคทีเรีย 1.3 x 106 ถึง 3.0 x 106 โคโลนีต่อน้ำหนักกุ้ง 1 กรัม แบคทีเรียที่พบมี Acinetobacter, Moraxella, Flavobacterium, Pseudomonas, แบคทีเรียรูปกลมแกรมบวก และ Bacillus sp. ไม่พบยีสต์ นอกจากนี้ยังตรวจพบ Coryneform, Micrococcus และ Lactobacillus sp. อีกด้วย </span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-67998337117254997252009-12-13T06:12:00.000-08:002009-12-13T06:31:52.827-08:00กั้ง<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjegmDi-zVyc5Z6xindviNephmQlcoZ5-jw5svveZwZ0K8N9w5Eib82tEG9aV_fajAeJJGoMPN5WgxEKhAmvlRDtY5nzEuW03JFPVIdLWnqfYW25cli9GxdXkdQMlMYqZmz_yp5NFkZDHXn/s1600-h/1086842986.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5414728269111855986" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjegmDi-zVyc5Z6xindviNephmQlcoZ5-jw5svveZwZ0K8N9w5Eib82tEG9aV_fajAeJJGoMPN5WgxEKhAmvlRDtY5nzEuW03JFPVIdLWnqfYW25cli9GxdXkdQMlMYqZmz_yp5NFkZDHXn/s320/1086842986.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">กั้งตั๊กแตน</span>เป็นสัตว์ทะเลจำพวกกุ้ง เติบโตโดยการลอกคราบ ชอบอาศัยฝังตัวอยู่ตาม พื้นโคลน และบริเวณปากแม่น้ำ ชนิดที่พบบ่อยและมีขนาดใหญ่ที่สุด คือกั้งตั๊กแตนสีน้ำเงิน ( Silver Mantis Shrimp ) มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Harpiosquilla raphidea ( Fabricius) จัดอยู่ในวงศ์ Squillidae ลำตัวสีเงิน มีลักษณะลำตัวแบน ด้านบนโค้ง ขาเดินมี 3 คู่ไม่เป็นก้ามหนีบ ระยางค์ของส่วนท้อง ซึ่งมี 5 คู่ จะช่วยในการว่ายน้ำ มีเหงือกใช้หายใจเหมือนกุ้งทั่วๆไป ความยาวตั้งแต่หัวถึงหางเฉลี่ย 30 เซนติเมตร มีตาใสสีเขียวรูปเมล็ดถั่วเหลือง<br /></span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">การเพาะฟักกั้งตั๊กแตน</span><br />เนื่องจากจำนวนผู้จับกั้งตั๊กแตนในแหล่งน้ำธรรมชาติเพื่อรวบรวมส่งขายยังตลาดทั้งภายในและนอกประเทศเพิ่มมากขึ้นทุกปี เป็นเหตุให้ปริมาณกั้งตั๊กแตนในธรรมชาติมีปริมาณลงลดอย่างรวดเร็ว สถานีเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชายฝั่งจังหวัดนครศรีธรรมราชจึงได้ทำโครงการทดลองเพาะฟัก กั้งตั๊กแตนขึ้น เพื่อให้ได้ลูกพันธุ์กั้งตั๊กแตนมาใช้ในการเลี้ยงหรือการทำฟาร์มต่อไปในอนาคต<br />กั้งตั๊กแตนที่ใช้ทดลองเพาะขยายพันธุ์ เป็นกั้งตั๊กแตนสีน้ำเงิน Harpiosquilla raphidea จับได้จากแหล่งน้ำธรรมชาติบริเวณปากแม่น้ำ และบริเวณชายฝั่งในเขตจังหวัดนครศรีธรรมราช วิธี</span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"></span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">การเพาะพันธุ์มีขั้นตอนดังนี้</span> </span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><br /><span style="color:#009900;">การคัดเลือกพ่อแม่พันธุ์</span><br />พ่อแม่พันธุ์ที่ใช้ในการเพาะพันธุ์ จะคัดมาจากทั้งที่จับขึ้นมาใหม่ๆ และมีสภาพแข็งแรง มีขนาดความยาวไม่ต่ำกว่า 20 เซนติเมตร มีน้ำหนักประมาณ 180-200 กรัม<br /><br /><span style="color:#009900;">การผสมพันธุ์และวางไข่<br /></span><span style="color:#009900;"></span><br /><span style="color:#009900;">กั้งตั๊กแตนเพศเมีย</span> จะมีขนาดโตกว่าเพศผู้ และกั้งตัวเมียที่นำมาเพาะพันธุ์ จะเป็นตัวที่เจริญเพศอย่างสมบูรณ์ และได้รับการผสมกับตัวผู้มาแล้ว โดยจะสังเกตได้จาก กระเปาะเก็บ น้ำเชื้อที่มีสีขาวขุ่นตรงบริเวณปล้องอกที่ 6-7-8 ( ด้านท้อง ) เราเรียกกระเปาะเก็บน้ำเชื้อว่า Seminal receptacal เมื่อถึงเวลาไข่แก่เต็มที่ กั้งตัวเมียจะปล่อยไข่ออกมาจากช่องวางไข่ ตรงบริเวณกลางปล้องอกที่ 6 ไข่ที่ถูกปล่อยออกมาก็จะผสมกับน้ำเชื้อของตัวผู้ที่ฝากไว้บริเวณปล้องที่ 6<br /><br /><span style="color:#009900;">กั้งตั๊กแตนเพศผู้</span> โดยทั่วไปจะมีขนาดเล็กกว่ากั้งเพศเมียขนาดเจริญเพศแล้ว จะสังเกตลักษณะเพศได้โดยดูที่โคนขาเดินของปล้องอกที่ 8 จะมีท่อส่งน้ำเชื้อลักษณะคล้ายท่อส่งน้ำเชื้อของกุ้งกุลาดำยื่นออกมา เราเรียกท่อส่งน้ำเชื้อนี้ว่า Chitinous penis หลังจากได้รับการผสมพันธุ์แล้วกั้งตัวเมียจะปล่อยไข่ที่มีสีส้มอ่อน เชื่อมไข่ให้ติดกันเป็นแผ่น แล้วใช้ระยางค์หรือมือจับที่ยื่นออกมาจากบริเวณปากช่วยพัดโบกใกล้ๆเพื่อช่วยให้ไข่ได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ เป็นเวลาติดต่อกันนาน 2 สัปดาห์ จนกระทั่งไข่ฟักออกเป็นตัวอ่อนระยะแรก<br />หรืออีกวิธี คือการคัดเลือกเฉพาะแม่พันธุ์กั้งตั๊กแตนที่มีไข่แก่ เนื่องจากกั้งจะจับคู่ผสมพันธุ์กันภายในแบบเดียวกับกุ้งทะเลและปูด้วยเหตุนี้การผสมพันธุ์จึงไม่จำเป็นต้องใช้พ่อแม่พันธุ์อีก เมื่อได้แม่กั้งมาแล้วจะนำมาฆ่าเชื้อเพื่อกำจัดโปรโตซัวที่ติดมาตามธรรมชาติออกเสียก่อน ด้วยการแช่ฟอร์มาลีน 200 พีพีเอ็ม ( หนึ่งในล้านส่วน ) ประมาณ 1-2 ชั่วโมง จากนั้นนำไปใส่ถังไฟเบอร์ขนาดจุ 2 ตัน ที่ใส่น้ำผ่านการฆ่าเชื้อด้วยคลอรีน และกรองด้วยถุงกรองขนาดตาประมาณ -1 ไมครอนเรียบร้อยแล้ว ถังละ 4 - 5 แม่<br /><br />อาหารของแม่กั้งนั้นให้วันละ 1 มื้อในตอนบ่ายโดยใช้ปลาข้างเหลือง ซึ่งใช้เฉพาะส่วนที่เป็นเนื้อเท่านั้น ส่วนท้องจะไม่นำมาให้เป็นอาหาร เพราะจะมีไขมันและสิ่งสกปรกอื่นๆ ขณะที่รอการไข่ของแม่กั้ง จะถ่ายน้ำทุกๆ 3 วัน ส่วนอาหารที่เหลือจากการกินจะดูดออกก่อนให้อาหารใหม่ทุกครั้ง และหากพบว่าแม่กั้งไข่แล้วให้เปลี่ยนน้ำและแยกแม่กั้งออกจากไข่ทันที<br />การวางไข่ของแม่กั้งตักแตนจะวางไข่ในเวลากลางคืน หลังจากนำเข้าที่ฟักได้ประมาณ 5-15 วัน มีบางครั้งที่พบว่ากั้งบางตัววางไข่ในตอนเช้าซึ่งจะสิ้นสุดขบวนการไข่เวลาเย็น<br /><br /><span style="color:#009900;">ขั้นตอนการไข่มีดังนี้<br /></span>+ ขั้นแรก แม่กั้งจะงอตัวเป็นรูปตัวยู พร้อมกับพ่นน้ำลายซึ่งเป็นเมือกเหนียวๆเหลวๆออกมาปกคลุมบริเวณส่วนนอก ซึ่งเป็นจุดที่แม่กั้งจะปล่อยไข่ออกมา มีลักษณะคล้ายลูกโป่ง ระยะนี้ใช้เวลาประมาณ 1-2 ชั่วโมง<br />+ ขั้นที่ 2 เมื่อปล่อยแผ่นเมือกมาปกคลุมมิดชิดดีแล้ว แม่กั้งจะนอนหงายตะแคงตัวเล็กน้อยประมาณ 15-20 องศา เพื่อฉีดไข่ออกมาภายในถุงเมือกเหลวๆนี้ ใช้เวลาในส่วนนี้ประมาณ 3-5 ชม.<br />+ ขั้นที่ 3 เมื่อปล่อยไข่ออกมาหมดแล้วแม่กั้งจะพลิกตัวกลับในท่าปกติ พร้อมทั้งจัดระเบียบของไข่ให้เป็นแผ่น โดยเปลี่ยนเป็นเมือกเหลวๆ ให้กลายเป็นวุ้นเหลวๆคล้ายเยลลาติน ใช้เวลาประมาณ 3-5 ชม. ซึ่งยากแก่การเน่าสลาย บางครั้งแม่กั้งอาจจัดแผ่นไข่ให้หนาหรือบางไม่เหมือนกัน แล้วแต่นิสัยของแม่กั้งแต่ละตัว ซึ่งหากไข่ถูกจัดให้ซ้อนกันหลายๆชั้น ( 3-4 ชั้น ) จะเกิดปัญหาตามมาในการฟักตัว แต่ถ้าไข่ถูกจัดให้เป็นชั้นเดียวเสมอกันหมด อัตราการฟักเป็นตัวของแผ่นไข่จะสูงตามไปด้วย เนื่องจากการฟักเป็นตัวของไข่ จะใช้เวลานานประมาณ 1-4 วัน หลังจากตัวแรกเริ่มออกจากไข่<br /><span style="color:#009900;"></span><br /><span style="color:#009900;">การฟักไข่<br /></span>เมื่อแยกแม่กั้งตั๊กแตนพร้อมทั้งไข่ที่แม่กั้งตั๊กแตนจะอุ้มไข่ไว้ด้วยระยางค์อกส่วนหน้า ( ตั้งแต่คู่ 1-5 ) ตลอดเวลาไม่ยอมปล่อยมาใส่ในถังสำหรับฟักไข่ โดยใช้ถังกรวยขนาด 200 ลิตร มีตาข่ายพลาสติกขนาด 1 ส่วน 4 นิ้ว ทำเป็นกระชังลอยในถังอีกที นำแม่กั้งพร้อมไข่ไปใส่ใน อวนมุ้งนี้ ซึ่งใช้ระบบน้ำฆ่าเชื้อเช่นกัน ในระหว่างฟักไข่ แม่กั้งจะคอยพัดโบกและปล่อยวางแผ่นไข่ตลอดเวลา ใช้เวลาประมาณ 14 -16 วัน และจะเปลี่ยนน้ำ และให้น้ำระบบไหลผ่านประมาณครึ่งชั่วโมงต่อวัน โดยไม่มีการให้อาหาร พร้อมทั้งใส่สารเคมีป้องกันราลงไปด้วย อุณหภูมิจะควบคุมไว้ที่ 30-31 องศาเซลเซียส เมื่อไข่กั้งเริ่มฟักตัวเป็นแผ่นวุ้นที่เชื่อมติดไข่แต่ละใบไว้จะเริ่มสลายตัว หลุดเป็นแผ่นเล็กๆ ช่วงนี้แม่กั้งไม่สามารถอุ้มไข่ไว้ได้อีกและจะปล่อยไข่ทิ้งทันที เมื่อสังเกตว่า แม่กั้งเริ่มทิ้งไข่ควรแยกแม่กั้งออก มิฉะนั้นแล้วแม่กั้งจะกินไข่ตัวเอง เพราะอด<br />อาหารมานาน<br /><br /><span style="color:#009900;">อุปกรณ์ที่ใช้ฟักไข่ประกอบด้วยกระชัง</span> ถุงกรวย ซึ่งพบว่าการฟักไข่ในถุงกรวยโดยให้ลงแรงช่วยในการสะบัดตัวหลุดของไข่ลูกกั้งตั๊กแตนจะดีกว่า แต่มีปัญหาการติดขอบบนของผิวน้ำ ตายเสียมาก และหากใส่ไข่ลงไปพร้อมกันถุงเดียวจะเกิดการทับถม ทำให้กั้งตัวน้อยที่เกิดใหม่ตาย<br /><br /><span style="color:#009900;">การอนุบาลลูกกั้งตั๊กแตน</span><br />การอนุบาลลูกกั้งตั๊กแตนที่ออกมาใหม่ มีความยาว 3 มิลลิเมตร ได้รับการอนุบาลในถังอนุบาล ลูกกั้งที่ออกมาจะลอกคราบ 1 ครั้งถึงจะกินอาหาร ซึ่งจะใช้เวลา 3 วัน อาหารที่ให้คือไรน้ำเล็กๆ เมื่อถึงวันที่ 4 จะกินอาร์ทีเมีย จนกระทั่งถึงอายุ 30 วัน ขนาดของอาร์ทีเมียที่ลูกกั้งจับกินจะเริ่มจากขนาดเล็กและใหญ่ขึ้น และบางแห่งมีการอนุบาลลูกกั้งตั๊กแตนเหมือนกับการอนุบาลลูกกุ้งกุลาดำทุกประการ<br /><br /><span style="color:#009900;">ปริมาณกั้งที่ตลาดต้องการ<br /></span>ขณะนี้ตลาดกั้งตั๊กแตนได้ขยายตัวออกไปยังตลาดต่างประเทศแล้ว ประเทศที่สั่งเข้า กั้งตั๊กแตนจากประเทศไทย ได้แก่ ฮ่องกง ไต้หวัน และสิงคโปร์ บางครั้งมีการสั่งจาก ประเทศญี่ปุ่น ดังนั้นถ้าเราสามารถรวบรวมกั้งได้ตามขนาดที่ตลาดต้องการ ก็จะทำให้ธุรกิจราบรื่น และอาจจะขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ<br /><br /><span style="color:#009900;">วิธีการลำเลียงขนส่ง</span><br />เนื่องจากกั้งเป็นสัตว์น้ำเค็มที่มีรสชาติดี และมีโปรตีนสูง สภาพเนื้อคล้ายปู ส่วนใหญ่ผู้บริโภคมักจะนิยมรับประทานกั้งโดยปรุงเป็นอาหารในขณะที่กั้งยังมีชีวิตอยู่ ถ้ากั้งตายก่อนที่จะปรุงอาหาร เนื้อของกั้งจะเหลวและสลายตัวเป็นน้ำเน่าเสียในเวลาอันรวดเร็ว ดังนั้นการลำเลียงกั้งโดยรักษาสภาพให้มีชีวิตอยู่จึงมีความจำเป็นมาก<br /><br /><span style="color:#009900;">การลำเลียงขนส่ง</span><br />การลำเลียงขนส่งกั้งตักแตนมี 2 วิธีคือ ลำเลียงในสภาพสด และลำเลียงในสภาพแห้ง ดังนี้<br />+ การลำเลียงในสภาพสด ลำเลียงไปครั้งละ 80-100 กิโลกรัม ถังไฟเบอร์ที่ใช้มีจำนวน 26 ใบ บรรจุน้ำทะเล 60 ลิตร/ถัง ช่วยเพิ่มออกซิเจนด้วยเครื่องเป่าลมและควบคุมอุณหภูมิของน้ำโดยการใช้น้ำแข็งก้อนเล็กๆบรรจุในถุงพลาสติกลอยในถังลำเลียงกั้งตั๊กแตนนั้นเพื่อควบคุมอุณหภูมิให้ได้ระดับ 20-30 องศาเซลเซียส ขนาดของกั้งตั๊กแตนที่ลำเลียงมีน้ำหนักประมาณ 5-6 ตัว/กิโลกรัม ราคารับซื้อในท้องถิ่น 230-270 บาท / กิโลกรัม และเมื่อถึงกรุงเทพฯได้ในสภาพกั้งมีชีวิตราคา 350 บาท / กิโลกรัม<br /><br />+ การลำเลียงในสภาพแห้ง โดยใช้ถังโฟมขนาดกว้าง x ยาว xสูง ( 12 x17 x12 นิ้ว ) มีการ ควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ประมาณ 20-23 องศาเซลเซียส ด้วยการใช้หญ้าคาสดแช่ในน้ำแข็ง แล้วนำมารองพื้นไว้หนึ่งชั้น แล้วบรรจุกั้งตั๊กแตนลงไป 12-14 ตัว ( ขนสด 6-7 ตัว / กิโลกรัม ) แล้วจึงปูทับด้วยหญ้าคาสดที่แช่น้ำแข็งเตรียมไว้ แล้วจากนั้นก็บรรจุกั้งตั๊กแตนในสภาพมีชีวิตวางเรียบ 12-17 ตัว อีกชั้นหนึ่ง ( ในหนึ่งกล่องโฟม จะมีหญ้าคาสดปูไว้ 3 ชั้น ) ในกล่องใบหนึ่งจะบรรจุกั้งรวมประมาณ 3.5-4.0 กิโลกรัม ผนึกฝากล่องด้วยเทปให้สนิท แล้วเจาะรูตรงกลางฝาลังโฟม อัดออกซิเจนให้เต็ม และปิดรูให้สนิท วิธีนี้ใช้ขนส่งทางเครื่องบินแล้วพักที่กรุงเทพฯ ก่อนบรรจุใหม่เพื่อส่งต่อไปยังตลาดต่างประเทศ เช่น ฮ่องกง ไต้หวัน<br /><br />วิธีลำเลียงในสภาพแห้งนี้นิยมทำกันในพื้นที่ จ.สุราษฎร์ธานี จ.นครศรีธรรมราชและจ.สตูล<br /><br /><span style="color:#009900;">แหล่งรับซื้อกั้งตั๊กแตนในภาคใต้</span><br />- อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี<br />- อำเภอดอนสัก จังหวัดสุราษฎร์ธานี<br />- อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช<br />- อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช<br />- อำเภอเมือง จังหวัดสตูล<br />- อำเภอละงู จังหวัดสตูล<br /><br />ระยะเวลาการขนส่งตั๊กแตนโดยการใช้รถยนต์ลำเลียง จากแหล่งรับซื้อและแหล่งบรรจุ จนถึงมือผู้รับซื้อในจังหวัดกรุงเทพฯ มีดังนี้ </span><br /></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-88956969718359608452009-11-30T08:22:00.000-08:002009-11-30T08:36:49.799-08:00ครั่ง<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMOBlCbXkPm3ka_h478JIle2PSPIRubqJgwMcLPf_eDjVtYQCoCvIlcmIhaoKfUEmNgZM1PvkgPJR3dBGZSKPZePyENFcC-V7i6jXLZuJOmmeOXjzS9vno7k6RfO79slc38zLCcY_2Kxi3/s1600/laccifer-lacca2.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 270px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5409936494008448242" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMOBlCbXkPm3ka_h478JIle2PSPIRubqJgwMcLPf_eDjVtYQCoCvIlcmIhaoKfUEmNgZM1PvkgPJR3dBGZSKPZePyENFcC-V7i6jXLZuJOmmeOXjzS9vno7k6RfO79slc38zLCcY_2Kxi3/s320/laccifer-lacca2.jpg" /></a><br /><div><span style="font-size:130%;color:#ff6600;">ชื่อทางวิทยาศาสตร์คือ Tachardia lacca Kerr. หรือ Laccifer lacca Kerr.<br />ชื่อสามัญนั้นคือ Lac<br />วงศ์ Moraceae <span style="font-family:lucida grande;"></span><br /></span><span style="font-family:lucida grande;"></span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;">แมลงครั่งเป็นเพลี้ยชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นแมลงเบียนของต้นไม้ จึงนับว่าเป็นศัตรูของไม้ที่อาศัย แมลงครั่งจะใช้ปากซึ่งเป็นงวงดูดน้ำเลี้ยงจากต้นไม้ เพื่อใช้เลี้ยงชีวิตและระบายยางครั่งที่มีลักษณะเหนียวสีเหลืองทองออกมากเป็นเกราะหุ้มตัวเพื่อป้องกันอันตรายจากศัตรูต่าง ๆ ยางนี้เมื่อถูกอากาศจะแข็งตัวเรียกว่า "ครั่ง" การเจริญเติบโตของแมลงครั่งจะเจริญเติบโตจากไข่เป็นตัวอ่อน ดักแด้ และตัวแก่ ตามลำดับ<br /><br /></span><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"></span><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ไข่<br /></span>มีรูปร่างเป็นรูปไข่ มีสีแดง ขนาดเล็กประมาณ 0.5 มม. มองด้วยตาเปล่าเห็นเป็นจุดสีแดง ไข่แต่ละใบใช้เวลาวางประมาณ 1 นาที โดยครั่งตัวเมียจะหดตัวเข้ามาภายในทำให้เกิดช่องว่างภายในเซลการวางไข่ ไข่จะถูกวางภายในช่องว่าง ซึ่งอาจจะ ถูกฟักเป็นตัวในช่วงว่างนั้น จากนั้นลูกครั่งจะคลานออกมาทางช่องผสมพันธุ์ ไข่จะมีสภาพอยู่ได้นาน 8-20 นาที ก็จะถูกฟัก เป็นตัวอ่อนหรือลูกครั่งออกมา<br /><br /><span style="color:#009900;">ตัวอ่อนหรือลูกครั่ง</span><br />ลำตัวมีสีแดงเลือดนก ขนาดประมาณ 0.6 มม. ลักษณะรูปไข่ ส่วนหัวมีความกว้างกว่าส่วนท้าย ปากจะเป็นงวงดูด มีตา 2 ตา หนวดสีขาว 2 เส้น ที่ปลายหนวดแต่ละเส้นจะมีขนยาว 2 เส้น มี 6 ขา ลำตัวมี 9 ปล้อง ตรงปลายปล้องสุดท้ายจะมีเส้นผงสีขาวยาว 2 เส้น และปล้องที่อกจะมีกระจุกขนสีขาวข้างลำตัว 2 กระจุก ซึ่งต่อไปจะเจริญเป็นส่วนปีก ในระยะตัวอ่อนจะไม่สามารถแยกเพศผู้ หรือเพศเมีย เนื่องจากมีลักษณะรูปร่างเหมือนกันทั้งตัวผู้และตัวเมีย ลูกครั่งจะออกหาที่ยึดเกาะยึดกิ่งไม้แล้ว จึงดูดกินน้ำเลี้ยง จากพืชเป็นอาหารแล้วจะไม่เคลื่อนย้ายที่อยู่อีกต่อไป ลูกครั่งจะเกาะเรียงตัวกันในพื้นที่ 1 ตารางเซนติเมตร จะมีลูกครั่งประมาณ 220 ตัว และมักจะทำรังที่บริเวณด้านล่างของกิ่งอ่อน ต่อจากนั้นจะขับน้ำเหนียวมาหุ้มตัว แล้วเจริญเติบโตเปลี่ยนแปลงรูปร่าง ไปเป็นครั่งตัวผู้และครั่งตัวเมีย ซึ่งมีรูปร่างแตกต่างกันในระยะเวลานาน 30 วัน จะเริ่มมองเห็นครั่งเกาะจับกิ่งไม้ขาวโพลน ซึ่งเกิดจากขนขี้ผึ้งสีขาวที่เกาะบนตัวรังครั่งโดยทั่วไปครั่งจำนวน 100 ตัว จะมีอัตราส่วนระหว่างครั่งตัวผู้กับครั่งตัวเมียประมาณ 30 ต่อ 70<br /></span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">ครั่งตัวผู้</span><br />จะมีขนาดใหญ่กว่าลูกครั่งเล็กน้อย มีการเจริญออกตามยาว จะเห็นชัดเมื่ออายุครั่ง 40 วัน ลำตัวยาวรี เมื่อครั่งตัวผู้เจริญเต็มที่จะเห็นรังครั่งเป็นสีเหลือง ด้านบนของตัวครั่งมีช่องกลม 1 ช่อง ใช้สำหรับเป็นทางออกของแมลงครั่งตัวผู้ โดยการถอยหลังออกมาจากปลอกดักแด้เพื่อไปผสมพันธุ์กับครั่งตัวเมียซึ่งเกาะแน่นอยู่กับที่<br />ครั่งตัวผู้เมื่อครั่งอายุ 55 วัน เซลครั่งตัวผู้จะโตเต็มที่ จะมีลำตัวสีแดง ขนาดโตเป็นสองเท่าของลูกครั่ง มีตา 2 ตา หนวดชัดเจน 2 เส้น ครั่งตัวผู้มี 2 ชนิด คือ ตัวผู้มีปีกกับตัวผู้ไม่มีปีก ตัวผู้ที่มีปีกจะสามารถบินไปผสมกับครั่งบนกิ่งไม้ต้นอื่นได้ ส่วนตัวผู้ไม่มีปีกจะคลานไปฟสมกับครั่งตัวเมียที่เกาะกิ่งต้นเดียวกัน ครั่งตัวผู้ไม่มีปีกมันจะออกตัวก่อนครั่งตัวผู้ที่มีปีก<br />การผสมพันธุ์ ครั่งตัวผู้จะสอดอวัยวะสืบพันธุ์แทงลงไปในช่องผสมพันธุ์ของครั่งตัวเมีย หลังจากผสมแล้ว ครั่งตัวผู้ จะตายไป ครั่งตัวผู้มีอายุนานประมาณ 3 วัน ส่วนครั่งตัวเมียจะเจริญเติบโตขยายตัวต่อไป<br /><br /><span style="color:#009900;">ครั่งตัวเมีย</span><br />เมื่อครั่งอายุ 30 วัน จะเห็นเซลครั่งตัวเมียมีสีแดงคล้ำมีรูปร่างไม่แน่นอน ลักษณะค่อนข้างกลม ลำตัวมีกระจุกขนสีขาว 3 จุด ที่กระจุกขนจะเห็นเป็นช่อรูกลม 3 ช่อง ด้านบนมี 2 ช่อง ใช้สำหรับเป็นช่องหายใจให้อากาศถ่ายเทเข้าออก และด้านล่างมี 1 ช่อง ใช้เป็นช่องขับถ่ายและใช้ผสมพันธุ์ ส่วนขนสีขาวใช้ป้องกันไม่ให้รูอุดตันและป้องกันฝุ่น<br />ครั่งตัวเมีย ตัวแก่รูปร่างคล้ายถุงนิ่ม ๆ มีสีแดง ไม่มีขาจึงไมมีการเคลื่อนที่นอกจากผลิตเรซิน จำนวนมากมายแล้วยังขับถ่ายน้ำฟวานออกมาอีกด้วย ซึ่งจะมีมดมากินน้ำหวานบนรังครั่งในช่วงวงจรชีวิต ครั่งระยะนี้นฃมดจะไม่เป็นอันตรายต่อแมลงครั่ง และน้ำหวานนี้เป็นสาเหตุก่อให้เกิดราดำ ดังนั้นต้นไม้ที่มีครั่งเกาะอยู่จะเห็นใบไม้กิ่งไม้มักมีสีดำ เมื่อครั่งอายุได้ 60 วัน ก็จะเจริญเต็มที่พร้อมที่จะผสมพันธุ์กับครั่งตัวผู้ หลังผสมพันธุ์แล้วภายในครั่งตัวเมีย จะประกอบไปด้วยน้ำเหลวสีแดง เพื่อใช้ในการเจริญเติบโตของรังไข่และช่วยป้องกันความร้อนภายในตัวเมื่อครั่งมีอายุ 126 - 140 วัน รังไข่จะเจริญเต็มที่พร้อมที่จะวางไข่และฟักเป็นตัวออกมาทางช่องอวัยวะสืบพันธุ์ครั่งตัวเมียแต่ละตัวสามารถให้ลูกครั่งได้คราวละประมาณ 300 ตัว โดยฟักเป็นตัวอ่อนพร้อมกันแล้วแม่ครั่งจะเหลือเป็นถุงเปล่าแห้งตายไป นอกจากนี้ครั่งตัวเมียยังมีความสามารถในการพิทักษ์ลูกครั่ง โดยการปรับอุณหภูมิในร่างกาย โดยการปล่อยน้ำเรซินออกมาและสามารถควบคุมการออกตัวของลูกครั่งได้บ้าง โดยการเลือกกำหนดการออกตัวของลูกครั่ง หรือบังคับให้ลูกครั่งออกตัวก่อนกำหนด หรือหลังกำหนดได้ จะเห็นว่าครั่งบนไม้กิ่งหนึ่งลูกครั่งจะออกตัวไม่พร้อมกัน ครั่งตัวเมียที่สมบูรณ์ยังสามารถสืบพันธุ์โดยไม่ต้องผสมพันธุ์ และยังสามารถให้อัตราส่วนครั่งตัวผู้ต่อครั่งตัวเมียเป็นไปตามปกติธรรมชาติ คือ 30 ต่อ 70<br />การสังเกตครั่งแก่เต็มที่พร้อมจะออกตัวลูกครั่ง ครั่งที่แก่เต็มที่จะสังเกตได้จากภายนอก จะเป็นจุดสีเหลืองบนรังครั่งใกล้ช่องขับถ่าย จุดสีเหลืองนี้จะขยายโตขึ้นทุกวัน ซึ่งเกิดจากครั่งหดตัวเล็กลง ทำให้เกิดช่องว่างภายในเซลระหว่างลำตัวกับผนังรังครั่ง ซึ่งทำให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก เป็นการรักษาความร้อนและอุณหภูมิภายในตัวได้พอเหมาะ และมีช่องว่างนี้จะเป็นที่วางไข่ และฟักเป็นตัวอ่อนออกมาเมื่อเริ่มมีลูกครั่งออกมาครั้งแรกจะเห็นว่าเริ่มมีมดมาคอยปากรูเพื่อคอยกินลูกครั่ง ดังนั้นจุดสีเหลืองนี้จะช่วยการคาดคะเนการออกตัวของลูกครั่งได้บ้าง นอกจากนี้ลักษณะรังครั่งจะมีรอยแตกร้าว รังแห้งเปราะแกะร่อนออกจากกิ่งไม้ได้ง่าย<br />ระยะการออกตัวของลูกครั่ง ครั่งจากไม้กิ่งหนึ่งจะใช้เวลาในการออกตัวของครั่งนานประมาณ 2 - 3 สัปดาห์ จึงจะหมดรัง ลูกครั่งในระยะที่ออกตัวใหม่ ๆ นี้จะยังไม่ต้องการอาหารจนกระทั่งมันสามารถหาที่ยึดเกาะจับกิ่งไม้ได้แล้ว ลูกครั่งจึงเริ่มเจาะดูดกินน้ำเลี้ยงพืชเป็นอาหาร ลูกครั่งที่ไม่สามารถหาที่อยู่อาศัยเกาะกิ่งไม้ได้จะตายไปภายใน 2 - 3 วัน มักพบว่าครั่งจะเริ่มมีการออกตัวในตอนเช้า และจะมีการออกตัวมากในเวลากลางวัน<br /><br /><span style="color:#009900;">ดำเนินการเลี้ยงครั่ง</span><br />การเลี้ยงครั่งเพื่อให้ได้ผลผลิตสูงนั้น แมลงครั่งจะเกาะทำรังมาก ซึ่งทำให้สามารถกะเทาะครั่งดิบได้มาก และมีคุณภาพจะขึ้นกับปัจจัยหลายอย่าง เช่น ชนิดของต้นไม้ อายุของต้นไม้และอายุของกิ่ง จำนวนครั่งที่ปล่อยพันธุ์ครั่ง ฤดูที่เลี้ยงครั่ง ศัตรูของครั่ง ตลอดจนประสบการณ์ของผู้เลี้ยงเอง ดังนั้น ผู้ที่จะเลี้ยงครั่งควรมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องต่าง ๆ ดังนี้<br /></span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#009900;">พันธุ์ไม้ที่จะใช้เลี้ยงครั่ง<br /></span>พันธุ์ไม้ในวงศ์เดียวกัน แม้จะในสกุลเดียวกันหรือพันธุ์ไม้ต่างวงศ์กัน แต่มีลักษณะใกล้เคียงกัน ไม่สามารถจะเป็นไม้เลี้ยงครั่งได้หมด แต่โดยทั่วไปแล้วไม้พวกวงศ์ตระกูลถั่ว ส่วนมากเป็นไม้เลี้ยงครั่งได้ดี แต่บางชนิดเลี้ยงครั่งไม่ได้ ทั้งนี้เป็นเพราะคุณสมบัติของน้ำเลี้ยงไม่เหมาะสมในการเลี้ยงครั่ง ซึ่งเกี่ยวกับปฏิกิริยาของน้ำเลี้ยงและความหนาแน่นของน้ำเลี้ยง เป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งจะต้องมีค่าความเป็นกรดด่าง (PH) ของน้ำเลี้ยงอยู่ระหว่าง 5.8 - 6.0 และมีความหนาแน่นของน้ำเลี้ยงประมาณ 0.14 - 0.173 ซึ่งเราพบว่าต้นไม้ที่ใช้เลี้ยงครั่งได้นั้น ได้แก่ จามจุรี (ฉำฉาง หรือก้ามปู) สะแก ปันแก พุทราป่า สีเสียดออสเตรเลีย ไทร มะแฮะนก และมะเดื่ออุทุมพร เป็นต้น<br /><span style="color:#009900;">ลักษณะของทรงพุ่มและอายุ</span><br />1. ลักษณะทรงพุ่มของต้นไม้ จะต้องมีเรือนยอดแผ่กว้างและโปร่ง เพื่อให้มีการถ่ายเทของอากาศได้ดี ทำให้รังครั่งไม่อับชื้นเมื่อมีฝนตก<br />2. อายุของกิ่งไม้และต้นไม่กิ่งไม้เลี้ยงครั่ง ควรเป็นกิ่งที่สมบูรณ์ ไม่เป็นโรคหรือมีแมลง อายุของกิ่งไม้แก่หรืออ่อนเกินไป คือ มีกิ่งที่อวบอ่อน เหมาะต่อการที่แมลงครั่งจะใช้วงเจาะดูดน้ำเลี้ยงของต้นไม้ได้ (ตารางที่ 1) ต้นไม้ที่ใช้เลี้ยงครั่งได้ควรมีอายุมากพอที่จะเลี้ยงครั่งได้ เช่น จามจุรี และพุทรา เริ่มใช้เลี้ยงครั่งได้เมื่ออายุ 5 ปี สะแกนา และปันแถเริ่มใช้เลี้ยงครั่งได้เมื่ออายุ 4 ปี เป็นต้น เพราะถ้าเลี้ยงครั่งบนต้นไม้มีขนาดเล็ก และมีครั่งจับทำรังมากเกินไปเมื่อเกิดความแห้งแล้งอาจทำให้ต้นไม้ตายได้<br /><br /><span style="color:#009900;">ดำเนินการเลี้ยงครั่ง</span><br />การเลี้ยงครั่งเพื่อให้ได้ผลผลิตสูงนั้น แมลงครั่งจะเกาะทำรังมาก ซึ่งทำให้สามารถกะเทาะครั่งดิบได้มาก และมีคุณภาพจะขึ้นกับปัจจัยหลายอย่าง เช่น ชนิดของต้นไม้ อายุของต้นไม้และอายุของกิ่ง จำนวนครั่งที่ปล่อยพันธุ์ครั่ง ฤดูที่เลี้ยงครั่ง ศัตรูของครั่ง ตลอดจนประสบการณ์ของผู้เลี้ยงเอง ดังนั้น ผู้ที่จะเลี้ยงครั่งควรมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องต่าง ๆ ดังนี้ </span><br /><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><br /><span style="color:#009900;">พันธุ์ไม้ที่จะใช้เลี้ยงครั่ง</span><br />พันธุ์ไม้ในวงศ์เดียวกัน แม้จะในสกุลเดียวกันหรือพันธุ์ไม้ต่างวงศ์กัน แต่มีลักษณะใกล้เคียงกัน ไม่สามารถจะเป็นไม้เลี้ยงครั่งได้หมด แต่โดยทั่วไปแล้วไม้พวกวงศ์ตระกูลถั่ว ส่วนมากเป็นไม้เลี้ยงครั่งได้ดี แต่บางชนิดเลี้ยงครั่งไม่ได้ ทั้งนี้เป็นเพราะคุณสมบัติของน้ำเลี้ยงไม่เหมาะสมในการเลี้ยงครั่ง ซึ่งเกี่ยวกับปฏิกิริยาของน้ำเลี้ยงและความหนาแน่นของน้ำเลี้ยง เป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งจะต้องมีค่าความเป็นกรดด่าง (PH) ของน้ำเลี้ยงอยู่ระหว่าง 5.8 - 6.0 และมีความหนาแน่นของน้ำเลี้ยงประมาณ 0.14 - 0.173 ซึ่งเราพบว่าต้นไม้ที่ใช้เลี้ยงครั่งได้นั้น ได้แก่ จามจุรี (ฉำฉาง หรือก้ามปู) สะแก ปันแก พุทราป่า สีเสียดออสเตรเลีย ไทร มะแฮะนก และมะเดื่ออุทุมพร เป็นต้น<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะของทรงพุ่มและอายุ<br /></span>1. ลักษณะทรงพุ่มของต้นไม้ จะต้องมีเรือนยอดแผ่กว้างและโปร่ง เพื่อให้มีการถ่ายเทของอากาศได้ดี ทำให้รังครั่งไม่อับชื้นเมื่อมีฝนตก<br />2. อายุของกิ่งไม้และต้นไม่กิ่งไม้เลี้ยงครั่ง ควรเป็นกิ่งที่สมบูรณ์ ไม่เป็นโรคหรือมีแมลง อายุของกิ่งไม้แก่หรืออ่อนเกินไป คือ มีกิ่งที่อวบอ่อน เหมาะต่อการที่แมลงครั่งจะใช้วงเจาะดูดน้ำเลี้ยงของต้นไม้ได้ (ตารางที่ 1) ต้นไม้ที่ใช้เลี้ยงครั่งได้ควรมีอายุมากพอที่จะเลี้ยงครั่งได้ เช่น จามจุรี และพุทรา เริ่มใช้เลี้ยงครั่งได้เมื่ออายุ 5 ปี สะแกนา และปันแถเริ่มใช้เลี้ยงครั่งได้เมื่ออายุ 4 ปี เป็นต้น เพราะถ้าเลี้ยงครั่งบนต้นไม้มีขนาดเล็ก และมีครั่งจับทำรังมากเกินไปเมื่อเกิดความแห้งแล้งอาจทำให้ต้นไม้ตายได้<br /><span style="color:#009900;"></span><br /><span style="color:#009900;">วิธีเตรียมต้นไม้ก่อนปล่อยครั่งพันธุ์<br /></span>เพื่อให้แน่ใจว่าหลังจากที่ปล่อยครั่งพันธุ์แล้วแมลงครั่งจะไปจับทำรังตามกิ่งที่แข็งแรงและไม่ถูกมดรบกวน จึงควรปฏิบัติตามขั้นตอนข้างล่างนี้<br />1. สางกิ่ง เพื่อให้ต้นไม้โปร่งโดยตัดเอากิ่งแห้ง กิ่งผุ และกิ่งที่เป็นโรค หรือไม่สมบูรณ์ออก ถ้ามีเถาวัลย์หรือวัชพืชบนต้นไม้ควรเอาลงด้วย<br />2. กำจัดมด เพื่อป้องกันมดทำลายตัวอ่อนของครั่งที่จะออกจากรังของครั่งพันธุ์ ถ้ามีมดให้ใช้สารกำจัดมดก่อนปล่อยครั่ง 7 - 15 วัน และใช้เศษผ้าชุบน้ำมันเครื่องที่ใช้แล้วผูกรอบโคนต้นไม้เพื่อป้องกันมดจากพื้นดินขึ้นต้นไม้<br />3. ทำความสะอาด รอบโคนต้นไม้เพื่อป้องกันมด และสัตว์มีพิษที่อาจทำอันตรายต่อคน<br />วิธีตัดแต่งกิ่ง<br />ต้นไม้เลี้ยงครั่งที่ปล่อยให้แตกกิ่งเองตามธรรมชาติจะมีอายุกิ่งแตกต่างกัน ทำให้เลี้ยงครั่งรอบหนึ่ง ๆ ได้ผลตอบแทนต่ำ ดังนั้นตัดแต่งกิ่งจะทำให้ได้กิ่งที่แตกใหม่มีอายุเท่า ๆ กัน และควบคุมเรือนยอดให้แผ่กว้าง และโปร่ง รวมทั้งไม่ต้องการให้ต้นสูง ซึ่งจะทำให้ง่ายต่อการเลี้ยงครั่งและได้ผลตอบแทนสูง จึงควรตัดแต่งกิ่งต้นไม้โดยคำนึงถึงหลักการ ดังนี้<br /><br />1. ฤดูตัดแต่งกิ่ง โดยทั่วไปนิยมตัดแต่งกิ่งในช่วงฤดูร้อน เพราะต้นไม้มีอัตราการเจริญเติบโตช้า เช่น ถ้าต้องการปล่อยครั่งพันธุ์เดือนธันวาคม ควรตัดแต่งกิ่งประมาณเมษายน เป็นต้น<br /><br />2. ความสมบูรณ์ของต้นไม้ ต้นไม้ที่จะตัดแต่งกิ่งต้องเป็นต้นไม้ที่สมบูรณ์และแข็งแรง เมื่อตัดแต่งกิ่งต้องรักษารูปทรงเรือนยอดของต้นไม้ไว้และให้มีที่ว่างพอสำหรับให้กิ่งที่งอกใหม่เจริญเติบโตได้ดี<br /><br />3. กิ่งขนาดเล็ก ๆ และกิ่งที่ไม่แข็งแรงมีแมลงเจาะและกิ่งแห้งควรตัดทิ้งให้หมด ส่วนกิ่งอื่น ๆ ตัดตามตารางที่ 3 การตัดแต่งกิ่งในปีถัดมาให้ตัดเฉพาะกิ่งที่แตกออกจากกิ่งที่เคยตัดไว้ในครั้งที่แล้วเท่านั้น<br /><br /><span style="color:#009900;">ฤดูปล่อยครั่ง</span><br />การนำครั่งพันธุไปปล่อยเลี้ยงขยายพันธุ์ตามกิ่งต้นไม้เลี้ยงครั่งในรอบปีหนึ่ง ๆ สามารถปล่อยครั่งเลี้ยงได้ คือ<br /><br />1. การปล่อยครั่งเลี้ยงในรอบฤดูฝน คือ ในระหว่างเดือนพฤษภาคม - มิถุนายน แล้วตัดเก็บครั่งลงในเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม<br /><br />2. การปล่อยครั่งเลี้ยงในรอบฤดูร้อน คือ ในระหว่างเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม แล้วตัดเก็บครั่งลงในเดือนพฤษภาคม - มิถุนายน แต่เนื่องจากการเลี้ยงครั่งในฤดูร้อนอากาศค่อนข้างแห้งแล้ง จึงได้ผลผลิตน้อยไม่คุ้มค่า ผู้เลี้ยงครั่งจึงปล่อยรังครั่งไว้บนต้นไม้ให้ขยายพันธุ์เองตามธรรมชาติ<br /><br /><span style="color:#009900;">ปริมาณครั่งพันธุ์ที่ปล่อย</span> ครั่งพันธุ์ที่ปล่อยควรจะพอดีกับขนาดของเรือนยอดของต้นไม้ ถ้าหากใช้ครั่งพันธุ์ปล่อยมากเกินไป จะไม่มีที่ว่างของกิ่งอวบอ่อนให้ลูกครั่งจับทำรัง อาจทำให้กิ่งไม้ที่ปล่อยครั่งตายได้ โดยทั่วไปแล้วอัตราส่วนของครั่งพันธุ์ ที่มีลักษณะดีขนาดยาว 1 ฟุต จะกระจายได้บนกิ่งไม้ที่ปล่อยครั่งเพาะได้ 12 - 20 ฟุต หรือครั่งพันธุ์ 1 กิโลกรัม จะยาวโดยเฉลี่ยประมาณ 5 - 10 ฟุต ซึ่งสามารถใช้เป็นหลักที่คำนวณหาปริมาณครั่งพันธุ์ที่จะปล่อยกับไม้ชนิดต่าง ๆ ได้ควรแบ่งต้นไม้แต่ละชนิดเป็น 3 ขนาด คือ ขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ แล้วจึงปล่อยครั่งพันธุ์ คิดเป็นน้ำหนักตามขนาดความโตของไม้ (วัดที่ระดับความสูง 1.30 เมตร)พันธุ์ครั่งที่ใช้<br />การเลี้ยงครั่งให้ประสบความสำเร็จนั้น พันธุ์ครั่งที่ใช้จะต้องเป็นพันธุ์ครั่งที่ดี ซึ่งเราได้พันธุ์ครั่งจาก<br /><br />1. การปล่อยครั่งเลี้ยงโดยวิธีแพร่พันธุ์ตามธรรมชาติ เมื่อตัดเก็บครั่งลงจากต้นไม้ จะเหลือครั่งไว้บนต้นไม้โดยไม่ตัดกิ่งไม้ที่มีครั่งอยู่ลงหมดทุกกิ่งทั่วทุกต้น ครั่งตัวอ่อนก็จะออกไปทำรังใหม่ที่ต้นไม้นั้นต่อไป ซึ่งวิธีนี้ทำให้ต้นไม้ทรุดโทรมและเป็นแหล่งเพาะศัตรูครั่ง ตลอดจนครั่งที่ได้จะมีคุณภาพต่ำ<br /><br />2. การตัดครั่งทำพันธุ์ การตัดครั่งไปทำการขยายพันธุ์ปีหนึ่งตัด 2 ครั้ง คือ<br />ครั้งที่ 1 ช่วงเดือนพฤษภาคม - มิถุนายน เป็นการตัดครั่งที่เลี้ยงในฤดูร้อน ครั่งในช่วงนี้ผลผลิตค่อนข้างต่ำ<br />ครั้งที่ 2 ช่วงเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม เป็นการตัดครั่งที่เลี้ยงในฤดูฝน จะได้ผลผลิตสูง รังครั่งที่ด้ปมหนา และสมบูรณ์<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะครั่งที่ใช้คัดไปทำพันธุ์</span> จะต้องเป็นครั่งที่แก่เต็มที่ ครั่งตัวเมียที่สมบูรณ์และมีชีวิตอยู่โดยที่ไม่ตัดก่อนลูกครั่งออกจากซากรังเก่า ระยะเวลาไม่เกิน 7 วัน โดยสังเกตจาก<br />1. ภายนอกของรังครั่ง รังที่ครั่งสร้างหุ้มกิ่งไม้จะต้องหนาเกาะหุ้ม รอบกิ่งหรือเกือบรอบกิ่งและเกาะยาวไปตามกิ่ง ไม่ขาดเป็นตอน ๆ แต่ไม่มีร่องรอยของแมลงศัตรู<br />2. ภายในรังครั่ง ครั่งพันธุ์ที่ดีนั้นเมื่อบี้รังดูจะพบว่าภายในมีช่องเล็ก ๆ มากมาย คล้ายซี่หวี และมีช่องรังกว้าง ภายในช่องรังกว้าง ภายในช่องรังมีตัวครั่งรูปร่างกลม ซึ่งมีสีแดงอยู่ แสดงว่าครั่งตัวเมียนั้นยังมีชีวิตและสมบูรณ์อยู่ แต่ถ้าบี้รังครั่งแลัวเห็นช่องเล็ก ๆ ภายในรังครั่งแคบและตัวครั่งส่วนใหญ่แห้งตายแสดงว่ารังครั่งนี้ไม่ควรนำไปใช้ทำพันธุ์<br /><br /><span style="color:#009900;">การเตรียมอุปกรณ์ที่ใช้ปล่อยครั่งพันธุ์</span><br />เนื่องจากครั่งพันธุ์ที่จะนำไปปล่อยบนต้นไม้มีอายุจำกัด ดังนั้น เมื่อตัดครั่งพันธุ์เพื่อย้ายไปแขวนบนต้นไม้ใหม่ควรรีบทำให้เสร็จโดยเร็ว เพราะถ้านำรังครั่งพันธุ์วางกองทิ้งไว้ตัวอ่อนของแมลงครั่งจะคลานออกจากรังและหากิ่งไม้ที่อวบอ่อนเพื่อจับทำรังไม่ได้จะตายไป ดังนั้นจึงควรเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ใช้ห่อครั่งพันธุ์ไว้ล่วงหน้า<br />มัดฟางข้าว หรือมัดหญ้าคาแห้ง เตรียมโดยใช้เชือกหรือตอกมัดฟางข้าวไว้เป็นกำเล็ก ๆ หลวม ๆ เพื่อเก็บไว้ห่อครั่งพันธุ์<br />ตอกหรือเชือก เพื่อใช้มัดครั่งพันธุ์ติดกับมัดฟางข้าวที่เตรียมไว้<br />ไม้ง่าม เพื่อใช้แขวนครั้งพันธุ์ที่ห่อแล้วบนกิ่งไม้<br /><br />เมื่อคัดเลือกครั่งพันธุ์ดีได้แล้ว นำครั่งพันธุ์มาตัดเป็นท่อน ๆ ยาวท่อนละ 6 - 7 นิ้ว แล้วนำไปห่อด้วยฟางหรือหญ้าคาแห้งที่ได้มัดเตรียมไว้แล้วดังกล่าวในหัวข้อที่ 3 คือ มีมัดฟางข้าวที่มัดไว้หลวม ๆ แล้วให้นำกิ่งไม้ที่มีครั่งพันธุ์เกาะอยู่สอดลงตรงกลางมัดฟางข้าว ซึ่งจะทำให้มัดฟางข้าวที่หลวมแน่นขึ้น ใช้ตอกหรือเชือกมัดปลายฟางข้าวด้านบนให้หุ้มรังครั่ง แต่อย่าใช้ฟางข้าวหุ้มรังครั่งหนาและแน่นเกินไป เพราะจะทำให้ตัวอ่อนของครั่งคลานออกจากรังได้ยาก<br />ครั่งพันธุ์ 1 กิโลกรัม ควรแบ่งห่อเป็น 6 - 10 มัด แล้วจึงนำพันธุ์ครั่ง 2 มัด ผูกติดกันเพื่อสะดวกต่อการปล่อยโดยวิธีแขวน<br />เศษครั่งพันธุ์ที่หลุดออกเป็นท่อนเล็ก ๆ อาจรวมใส่ตะกร้าเล็กรวมกัน เพื่อนำไปแขวนตามกิ่งไม้ได้ นอกจากนี้ยังใช้อวนพลาสติกสีฟ้าตาข่ายเล็ก ๆ ที่นิยมใช้กั้นขอบบ่อเลี้ยงปลาห่อครั่งพันธุ์ได้ด้วย การห่อด้วยตาข่ายเล็ก ๆ นี้ มีข้อดีคือ ช่วยป้องกันไม่ให้ตัวอ่อนของแมลงศัตรูครั่งออกจากรังไปผสมพันธุ์เพิ่มจำนวนแล้วกลับมาทำความเสียหายให้แก่ครั่งที่เลี้ยงไว้ได้<br /><br /><span style="color:#009900;">วิธีปล่อยครั่งพันธุ์</span><br />1. กระจายครั่งพันธุ์ การปล่อยครั่งพันธุ์ควรปล่อยให้กระจายบนกิ่งทั่ว ๆ ต้น จึงจะได้ผลตอบแทนสูง<br />2. จำนวนพันธุ์ ครั่งพันธุ์ที่ใช้ปล่อยบนต้นไม้แต่ละต้นจะไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับจำนวนกิ่งอวบอ่อนที่ลูกครั่งจะไปเกาะจับทำรังใหม่ว่า มีมากน้อยเท่าใด จำนวนครั่งพันธุ์สามารถประมาณได้โดยเปรียบเทียบจากผลการทดลอง ซึ่งทราบว่า ถ้าใช้ครั่งพันธุ์ที่มีลักษณะดียาว 1 ฟุต จะได้ตัวอ่อนของครั่งที่คลานออกจากรังครั่งพันธุ์ไปเกาะบนกิ่งที่อวบอ่อน ยาวประมาณ 12 - 25 ฟุต ถ้าใช้ครั่งพันธุ์มากเกินไปตัวอ่อนของอครั่งจะไปจับก้านใบ ซึ่งต่อมาก้านใบจะหลุดร่วงไป ทำให้เสียพันธุ์ครั่งไปโดยไม่มีประโยชน์ ดังนั้น หลังจากปล่อยครั่งพันธุ์แล้วถ้าไม่แน่ใจว่าใช้จำนวนพันธุ์มากเกินไปหรือไม่ ควรตรวจดูตามกิ่งที่ตัวอ่อนครั่งไปเกาะ ถ้าพบว่ามีแมลงครั่งพันธุ์เกาะมากพอสมควรแล้ว ให้ย้ายห่อครั่งพันธุ์ไปปล่อยที่กิ่งอื่น ๆ ต่อไปอีก<br />3. ตำแหน่งที่ปล่อยครั่งพันธุ์ ครั่งพันธุ์ที่ห่อและผูกติดกันเป็นคู่แล้ว เมื่อนำไปปล่อยบนต้นไม้ ให้ปล่อยจากกิ่งที่อยู่ข้างล่างก่อนแล้วจึงขึ้นไปปล่อยกิ่งที่อยู่สูงขึ้นไปตามลำดับ เพราะขณะที่อยู่บนที่สูงนั้น สามารถมองเห็นกิ่งที่อยู่ต่ำกว่าได้ง่าย ตำแหน่งที่ปล่อยครั่งพันธุ์ควรอยู่ใกล้กิ่งที่อวบอ่อน ซึ่งลูกครั่งจะไปเกาะมากที่สุด ดังนั้น เพื่อความปลอดภัยควรใช้ไม้ง่ามช่วยส่งห่อครั่งพันธุ์ขึ้นไปแขวนคร่อมกิ่งที่ต้องการปล่อยครั่งพันธุ์ ถ้าไม่ต้องการปล่อยครั่งพันธุ์โดยวิธีแขวนคร่อมกิ่ง อาจใช้วิธีผูกครั่งพันธุ์ให้ขนานและแนบติดไปตามความยาวของกิ่ง โดยวางรังครั่งไว้ด้านบนของโคนกิ่ง<br /><br /><span style="color:#009900;">วิธีดูแลหลังปล่อยครั่งพันธุ์<br /></span>1. เก็บรังของครั่งพันธุ์ที่แขวนไว้ลง หลังจากแขวนไว้ครบ 3 สัปดาห์ เพื่อป้องกันแมลงศัตรูครั่งที่อาจติดมากับรังของครั่งพันธุ์ ส่วนรังครั่งนำไปขายได้<br />2. ระวังอย่าสุมไฟ หรือฉีดสารฆ่าแมลงใกล้บริเวณต้นไม้ที่ใช้เลี้ยงครั่ง<br /><br /><span style="color:#009900;">วิธีตัดครั่งทำพันธุ์และการเก็บครั่ง</span><br />1. ตัดครั่งเพื่อใช้ทำพันธุ์ ต้องตัดเมื่อรังครั่งตัวเมียแก่เต็มที่ เพราะไข่ของแม่ครั่งจะฟักเป็นตัวลูกครั่งและคลานออกจากรัง (หรือที่นิยมเรียกว่า ระยะครั่งออกตัว) ไปหากิ่งไม้เกาะทำรังใหม่ ปกติครั่งรอบฤดูร้อนจะแก่ประมาณเดือนพฤษภาคม - มิถุนายน ซึ่งครั่งระยะนี้มักจะไม่กะเทาะขายเป็นครั่งดิบ แต่อาจขายเป็นพันธุ์ครั่ง ส่วนครั่งรอบฤดูฝนจะแก่ประมาณเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม แต่ถ้าอากาศเย็นหรือมีฝนตก ครั่งจะแก่ช้ากว่าปกติ อย่างไรก็ตามระยะเวลาที่ครั่งออกตัวนี้จะแตกต่างกันอยู่ในช่วง 1 - 3 สัปดาห์ เท่านั้น ถ้าอุณหภูมิสูงกว่า 20 องศาเซลเซียส ครั่งจะออกตัวได้ดี และลูกครั่งจะออกตัวจากรังมากที่สุดในระยะ 7 วันแรก หลังจากนั้นจะออกตัวอีกแต่มีจำนวนไม่มากนัก<br />ถ้าตัดครั่งที่ไม่แก่ไปทำพันธุ์จะมีลูกครั่งจำนวนน้อยและอ่อนแอ หรือไม่มีลูกครั่งออกจากรังเลย แต่ถ้าตัดครั่งไปทำพันธุ์ช้าเกินไป คือ เมื่อตัวลูกครั่งคลานออกจากรังไปแล้วจะทำให้เกิดผลเสีย คือ ไม่มีครั่งติดเลย<br />ถ้ามีต้นไม้เลี้ยงครั่งไม่มากนัก ควรใช้วิธีตรวจดูว่าครั่งเริ่มออกตัวเมื่อใด ถ้าพบลูกครั่งเริ่มคลานออกจากรังให้รีบตัดครั่งไปทำพันธุ์ แล้วนำไปปล่อยให้เสร็จภายใน 1 - 2 วัน วิธีนี้จะได้ครั่งติดดีมาก แต่ถ้าเลี้ยงครั่งเป็นส่วนใหญ่ให้ตัดครั่งก่อนระยะตัวอ่อนจะคลานออกจากรังประมาณ 1 - 2 สัปดาห์ จะได้มีเวลานำครั่งพันธุ์ไปแขวนได้ทัน<br />2. การคาดคะเนวันที่ครั่งออกตัว การคาดคะเนนี้สังเกตจากผิวนอกของรังดังนี้<br />ระยะ 2 - 3 สัปดาห์ ก่อนครั่งออกตัว ถ้าใช้มือถูรังครั่งให้สะอาดจะสังเกตเห็นรอยร้าวที่ผิวนอกของรังครั่ง รังครั่งจะแห้งทำให้สามารถแกะรังครั่งออกจากกิ่งที่จับทำรังได้ง่าย<br />ระยะ 7 วัน ก่อนครั่งออกตัว ถ้าใช้แว่นขยายกำลังขยาย 4 - 10 เท่า ส่องดูผิวรังครั่งที่ขัดสะอาดแล้ว จะเริ่มเห็นจุดสีเหลืองส้มเล็ก ๆ กระจายอยู่ทั่วไปจุดสีเหลืองส้มนี้เกิดจากการที่แสงส่องผ่านรังครั่งตรงบริเวณที่เกิดจากครั่งตัวเมียที่แก่หดตัวเล็กลง จึงเกิดช่องว่างรอบ ๆ ตัวแม่ครั่ง ซึ่งอยู่ในรัง ดังนั้น เมื่อครั่งหดตัวแสงจึงสามารถส่องผ่านบริเวณที่เป็นช่องว่างนี้ได้ จึงทำให้บริเวณนี้มีสีเหลืองส้มเป็นจุดเล็ก ๆ ต่างจากบริเวณอื่น ๆ ของรัง ซึ่งมีสีน้ำตาลปนแดงและทึบแสง ยิ่งใกล้วันครั่งออกตัวเท่าใดแม่ครั่งจะหดตัวมากขึ้น จึงเห็นจุดสีเหลืองส้มนี้ขยายวงกว้างขึ้น นอกจากนี้ควรบี้รังครั่งให้แตกเพื่อดูว่าแม่ครั่งยังมีชีวิตสมบูรณ์หรือแห้งตายแล้วตามที่อธิบายไว้ในวิธีคัดเลือกพันธุ์<br />ระยะ 1 - 2 วัน ก่อนครั่งออกตัวสามารถมองเห็นจุดสีเหลืองส้มขยายวงกว้างขึ้น และมีพื้นที่รวมประมาณครั่งหนึ่งของบริเวณผิวกายภายนอกของรัง<br />3. วิธีเก็บครั่ง การตัดครั่งไว้ขาย มักตัดครั่งลงเมื่อแก่เต็มที่ แต่ยังไม่ถึงระยะที่ครั่งออกตัว ดังนั้น เมื่อตัดครั่งขายต้องคัดพันธุ์ที่ดีเก็บไว้ใช้ทำพันธุ์ด้วยการตัดกิ่งที่มีครั่งจับทำรังให้ตัดเหลือแต่กิ่งไว้ไม่เกิน 1 1/2 ฟุต และถ้ากิ่งโตกว่า 2 นิ้ว ไม่ต้องตัดกิ่ง แต่ใช้มีดกะเทาะเอาครั่งออกแทน ควรรวบรวมกิ่งที่ครั่งจับทำรังไว้ก่อน จากนั้นจึงตัดแต่งกิ่งเพื่อเตรียมไม้ไว้เลี้ยงครั่งต่อไป<br />4. วิธีเตรียมครั่งไว้ขาย เมื่อตัดครั่งลงจากต้นแล้ว ควรรีบกะเทาะรังครั่งออกจากกิ่งไม้ แล้วตากครั่งดิบที่กะเทาะได้ให้แห้ง โดยวิธีผึ่งบนลานสะอาดเกลี่ยให้ครั่งดิบหนาประมาณ 4 - 6 นิ้ว และอย่าให้ถูกแดดแรงมาก ครั่งดิบที่กะเทาะใหม่ ๆ ยังสดอยู่ จึงต้องใช้คราดกลับไปมาทุกวันจนแห้งสนิท หลังจากนั้นจึงกลับครั่ง 3 - 4 วัน ต่อครั้ง การตากครั่งไม่ควรให้ถูกฝนหรือตากครั่งหนา เพราะจะทำให้ครั่งบูดได้ เมื่อตากครั่งแห้งแล้วควรรีบขายครั่งให้โรงงานที่ทำครั่งเม็ด แต่ถ้าจำเป็นต้องเก็บไว้ต้องหมั่นกลับครั่งที่เก็บไว้ เพื่อให้อากาศถ่ายเท เพราะถ้ากองทับถมไว้หนาและอากาศร้อนครั่งจะจับตัวเป็นก้อนแข็ง ทำให้ขายได้ราคาต่ำ ดังนั้น ถ้าเห็นครั่งจับเป็นก้อนให้รีบทุบให้แตกเป็นก้อนเล็ก ๆ อย่าปล่อยไว้นาน เพราะจะจับกันแน่นมากขึ้น<br />ผู้เลี้ยงครั่งควรจะได้ตรวจสอบราคาจากโรงงานที่รับซื้อครั่งโดยตรงแล้วรวมกลุ่มผู้เลี้ยงครั่ง เพื่อให้มีปริมาณครั่ง มากพอที่โรงงานจะเอามารับซื้อถึงที่ และบรรทุกไปเอง โดยผู้เลี้ยงไม่ต้องขนไปขายเองศัตรูของครั่ง แบ่งออกเป็น 2 พวก คือ<br />1. ศัตรูที่เกิดจากสัตว์ เช่น นก หนู กระแต กระรอก และบ่าง สัตว์เหล่านี้จะมากินรังครั่งและลูกครั่ง การป้องกันกำจัดโดยใช้หนามยาว ๆ ที่แหลมคมผูกไว้ตามโคนต้นไม้ ทำให้ไต่ไปมาไม่ได้ ส่วนหนูจะใช้กับดักก็ได้<br />2. ศัตรูที่เกิดจากแมลงทำลาย แมลงที่ทำลายครั่ง ได้แก่<br />แมลงตัวห้ำ โดยที่ตัวอ่อนของแมลงชนิดนี้จะกัดกินครั่ง หนอนสีชมพู เป็นต้น<br />แมลงแตนเบียน จะวางไข่ในตัวครั่งแล้วตัวอ่อนจะอาศัยและเจริญเติบโตอยู่ในตัวครั่ง จนกระทั่งเป็นตัวแก่ออกมา ซึ่งเป็นระยะที่แมลงครั่งถูกทำลายพอดี การป้องกันกำจัดนั้น กระทำได้ยาก เนื่องจากเป็นแมลงที่เล็กมาก<br />มด มักจะเป็นศัตรูครั่งในช่วงที่ลูกครั่งกำลังไต่ออกจากรังของเซลแม่ครั่ง เพื่อไปหาที่เหมาะสมของกิ่งเพื่อจับทำรังใหม่ ซึ่งมดจะจับตัวอ่อนกิน แต่เมื่อลูกครั่งได้สร้างสารออกมาหุ้มตัวแล้ว มดก็จะไม่สามารถทำอันตรายต่อลูกครั่งได้ การป้องกันและกำจัด โดยให้กำจัดมดบนต้นไม้ก่อนนำพันธุ์ครั่งไปปล่อยเพาะเลี้ยง และใช้ผ้าชุบน้ำมันเครื่องพันรอบโคนต้นไม้ เพื่อป้องกันมดไต่ขึ้นไป แต่ในระยะที่ครั่งตัวผู้เป็นตัวแก่ออกมา ให้เอาผ้าที่พันไว้ออก เพื่อให้มดไต่ไปทำความสะอาดรังครั่งและช่วยกำจัดแมลงศัตรูครั่งได้ตามปกติ<br /><br /><span style="color:#009900;">ศัตรูของไม้เลี้ยงครั่ง</span><br />การเลี้ยงครั่งให้ได้ผลดีก็ต้องอาศัยต้นไม้ที่ใช้เลี้ยงครั่งที่แข็งแรงสมบูรณ์ปราศจากโรคและแมลงศัตรูรบกวน หากต้นไม้ทรุดโทรมและตายไป แมลงครั่งที่เกาะอาศัยอยู่ก็ย่อมไม่เจริญเติบโตและตายไปด้วยเช่นกัน ศัตรูของไม้เลี้ยงครั่ง เช่น ถั่วแระ และต้นก้ามปู คือ<br />1. หนอนเจาะต้นถั่วแระ เป็นผีเสื้อขนาดใหญ่ โดยที่ตัวหนอนจะเจาะกัดกินส่วนต่าง ๆ ของถั่วแระ ทำให้ต้นถั่วแระทรุดโทรม และตายไป<br /><br /><span style="color:#009900;">การป้องกันและกำจัด<br /></span>- ตรวจดูถั่วแระทุก 2 เดือน ถ้าพบขี้ขุยไม้ออกมาจากโคนต้น แสดงว่ามีตัวอ่อนของหนอนอเจาะ ให้รีบกำจัดแมลงศัตรูทันที<br />- ขุดต้นถั่วแระที่ถูกทำลายมากไปเผาทิ้ง<br />2. เพลี้ยแป้ง เป็นแมลงศัตรูที่สำคัญที่จะดูดน้ำเลี้ยงตามกิ่งและใบของต้นไม้ ทำให้เกิดใบร่วงและลำต้นเหี่ยวแห้งตายในที่สุด เป็นศัตรูของต้นจามจุรี ถั่วแระ พุทรา และสีเสียดออสเตรเลีย<br />การป้องกันและกำจัด<br />- การป้องกันกำจัดเพลี้ยแป้ง ก่อนจะปล่อยครั่งเลี้ยง เพราะหากฉีดสารเคมีกำจัดเพลี้ยแห้งในขณะที่มีครั่งอยู่ด้วย จะทำให้ครั่งตายได้<br />- หากพบเพลี้ยแป้งระบาดให้ตัดแต่งกิ่งที่มีเพลี้ยแป้งลงมาแล้วเผาทิ้ง<br />- บำรุงรักษาให้ต้นไม้เลี้ยงครั่งแข็งแรง<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div></span>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-3337707938309879982009-11-30T08:15:00.000-08:002009-11-30T08:20:51.627-08:00บ่าง<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbTwo05HBuH2bKne9oTVITyN3ePwtAKhbaiR5IWtY5VWFo-wx9loHv-4a9y4a7oX7SVEM_K__0EM7cOt8SihhBtRCTxvHpMmLC9q5m11-Z-VWiXLNp639hyLRRzfTsFJf8L3yLzTYwGVuo/s1600/D072.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 270px; DISPLAY: block; HEIGHT: 289px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5409932283153689202" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbTwo05HBuH2bKne9oTVITyN3ePwtAKhbaiR5IWtY5VWFo-wx9loHv-4a9y4a7oX7SVEM_K__0EM7cOt8SihhBtRCTxvHpMmLC9q5m11-Z-VWiXLNp639hyLRRzfTsFJf8L3yLzTYwGVuo/s320/D072.jpg" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#ff6600;">การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์<br /><br />อาณาจักร Animalia<br />ไฟลัม Chordata<br />ชั้น Mammalia<br /><br />อันดับ Dermoptera<br />Illiger, ค.ศ. 1811<br />วงศ์ Cynocephalidae<br />Simpson, ค.ศ. 1945</span><br /><br /><span style="color:#009900;">บ่าง</span> หรือ พุงจง หรือ พะจง (Colugo, Flying lemurs) สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำพวกหนึ่งในอันดับบ่าง (Dermoptera) มีรูปร่างคล้ายกระรอกบินขนาดใหญ่ พบได้แต่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีอยู่ 2 ชนิด (Species) ด้วยกัน คือ Cynocephalus variegatus พบในภูมิภาคซุนดาอิคและมลายู และชนิด Cynocephalus volans<br /><br />บ่างชนิด Cynocephalus variegatus มีรูปร่างคล้ายกระรอกบินขนาดใหญ่ ผิวหนังย่น ตามีขนาดใหญ่สีแดง ใบหูเล็ก มีนิ้วทั้งหมด 5 นิ้ว สีขนมีหลากหลายมาก โดยสามารถเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม ทั้งน้ำตาลแดง หรือเทา รวมทั้งอาจมีลายเลอะกระจายไปทั่วตัวด้วย โดยตัวเมียมีสีอ่อนกว่าตัวผู้ หางมีลักษณะแหลมยาว มีพังผืดเชื่อมติดต่อกันทั่วตัว โดยเชื่อมระหว่างขาหน้าและขาหลัง ขาหลังกับหาง ระหว่างขาหน้ากับคอ และระหว่างนิ้วทุกนิ้ว มีความยาวหัวและลำตัวโตเต็มที่ราว 34-42 เซนติเมตร หาง 22-27 เซนติเมตร น้ำหนัก 1-1.8 กิโลกรัม<br /><br />บ่างมักอาศัยและหากินอยู่บนต้นไม้สูง และสามารถอาศัยได้ในป่าทุกสภาพ ไม่เว้นแม้กระทั่ง ป่าเสื่อมโทรม หรือตามเรือกสวนไร่นาที่มีการทำเกษตรกรรม ไม่ค่อยลงมาพื้นดิน ออกหากินในเวลากลางคืน โดยตอนกลางวันจะนอนหลับพักผ่อนตามยอดไม้หรือโพรงไม้ กินอาหารจำพวกพืช ได้แก่ ยอดไม้ ดอกไม้ เป็นหลัก สามารถร่อนจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังต้นหนึ่งได้ไกลกว่ากระรอกบินมาก ใช้เวลาตั้งท้องนานประมาณ 60 วัน ออกลูกครั้งละตัว บางครั้งอาจมี 2 ตัว ในพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ แม่บ่างอาจออกลูกมากกว่าหนึ่งครั้งต่อปี ลูกบ่างแรกเกิดมักมีการพัฒนาไม่มากนักคล้ายสัตว์ที่มีกระเป๋าหน้าท้อง แม่บ่างจะเลี้ยงลูกไว้โดยให้เกาะที่ท้อง เวลาเกาะอยู่กับต้นไม้ ผังผืดระหว่างขาจึงทำหน้าที่เหมือนเปลเลี้ยงลูกเป็นอย่างดี แม้ยามมีลูกอ่อน แม่บ่างก็ร่อนหาอาหารได้เหมือนเดิม โดยลูกบ่างจะยึดเกาะขนที่หน้าท้องแม่ไว้แน่น<br /><br />ส่วนบ่างชนิด Cynocephalus volans มีลักษณะคล้ายบ่างชนิด C. variegatus แต่มีรูปร่างเล็กกว่า และพบได้ในหมู่เกาะแถบประเทศฟิลิปปินส์ตอนใต้เท่านั้น<br /><br /><span style="color:#009900;">บ่าง</span> เป็นสัตว์ที่มีเสียงร้องคล้ายเสียงคนร้องไห้ และความเป็นสัตว์ที่มีหน้าตาน่าเกลียดและหากินในเวลากลางคืน จึงเป็นที่รับรู้กันดีของคนที่อาศัยอยู่ชายป่าหรือผู้ที่นิยมการผจญภัย ว่าเสียงร้องของบ่างน่ากลัวเหมือนผี<br /><br />เมื่อดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้า หรือ ยามโพล้เล้ บ่างจะแสดงพฤติกรรมชวนสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง คือ **บ่างจะออกมาจากที่หลบนอน แล้วห้อยตัวลงมาคร้ายค้างคาว โดยใช้เท้าหลังทั้งสองเกาะกิ่งไม้ แล้วทิ้งลำตัวห้อยลงมาในแนวดิ่ง ส่วนหัวและเท้าหน้าจะม้วนงอเข้าหาลำตัว (หากมองผิวเผินจะเหมือนค้างคาวแม่ไก่กำลังห้อยหัวมาก) พฤติกรรมนี้ยังหาข้อสรุปไม่ได้ชัดเจน ** บ่างจะห้อยตัวเช่นนี้ไปจนกว่าแสงสุดท้ายจะลับขอบฟ้าไป แล้วจะปีนป่ายไปหาต้นไม้ต้นประจำในการร่อน มักจะเป็นต้นไม้ที่มีทรงพุ่มสูงๆ ที่ยืนอยู่เดี่ยวๆ เพราะจะทำให้มีพื้นที่ในการร่อนมาก<br /><br />ชาวบ้านมักสับสน ระหว่าง บ่าง กับ กระรอกบิน ที่จริงแล้ว บ่าง กับ กระรอกบินเป็นคนละตัวกัน *คนทางใต้จะเรียกบ่างว่า พะจง หรือ พุงจง ส่วนคำว่าบ่างจะใช้เรียก กระรอกบิน ซึ่งจะเรียกสลับกับเลย<br /><br />ในสำนวนไทยมีคำที่กล่าวเกี่ยวกับบ่างว่า บ่างช่างยุ มีความหมายเปรียบกับ คนที่ชอบยุแยงให้ผู้อื่นแตกแยกกัน</span> </span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3883671248185409747.post-76851571554317778632009-11-30T08:06:00.000-08:002009-11-30T08:12:08.341-08:00กระซู่<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKMLoMb-Bg5sNBzaBV4pZ9hKeppMSj3pbNRfayTp9DShyphenhyphenKijJVPOLXbAomhLV_Bux_zzC53QlqHU2WFjS9Hn-9esQ94d_eYgD3ee80AeAZ2c67b38Cb2Y848GY_qyHw0_EVFsRrLAFI2zi/s1600/3_Didermocerus-sumatrensis.gif"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5409929761329106178" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKMLoMb-Bg5sNBzaBV4pZ9hKeppMSj3pbNRfayTp9DShyphenhyphenKijJVPOLXbAomhLV_Bux_zzC53QlqHU2WFjS9Hn-9esQ94d_eYgD3ee80AeAZ2c67b38Cb2Y848GY_qyHw0_EVFsRrLAFI2zi/s320/3_Didermocerus-sumatrensis.gif" /></a><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><span style="color:#ff6600;">การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์<br /><br />อาณาจักร Animalia<br />ไฟลัม Chordata<br />ชั้น Mammalia<br /><br />อันดับ Perissodactyla<br />วงศ์ Rhinocerotidae<br /><br />สกุล Rhinoceros<br />Gloger, 1841<br />สปีชีส์ R. sumatrensis<br /><br />ชื่อสามัญ: Asian Tow-Horned or Sumatran Rhinoceros<br /><br />ชื่อวิทยาศาสตร์ Rhinoceros sumatrensis Fischer, ค.ศ. 1814<br /><br />สถานะ : ขั้นวิกฤต</span> </span></div><br /><div><span style="font-family:lucida grande;font-size:130%;"><br /><span style="color:#009900;">กระซู่ หรือ แรดสุมาตรา</span> เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในอันดับสัตว์กีบคี่จำพวกแรด มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Rhinoceros sumatrensis เป็นแรดที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลก มีลักษณะเด่นคือมี นอ 2 นอ โดยนอจะไม่ตั้งยาวขึ้นมาเหมือนแรดชวา (Rhinoceros sondaicus) ผิวหนังตามลำตัวมีสีเทา ริมฝีปากและผิวหนังใต้ท้องบริเวณขามีสีเนื้อ มีขนหยาบและยาวปกคลุมบริเวณลำตัวโดยเฉพาะหลังและปลายหางซึ่งมีผิวหนังบาง มีหนังที่พับย่นน้อยกว่าแรดชนิดอื่น ๆ กระซู่ที่อายุน้อยจนที่ปกคลุมบริเวณลำตัวจะยาว อ่อนนุ่ม และมีสีน้ำตาล เมื่อโตเต็มที่ความยาวลำตัวและหัว 240-260 เซนติเมตร ความยาวหาง 650 เซนติเมตร น้ำหนัก 900-1,000 กิโลกรัม<br /><br />ปัจจุบันคาดว่ามีหลงเหลืออยู่ในภาคใต้ของพม่า ภาคใต้ของไทย ในอุทยานแห่งชาติสันกาลาคีรีติดกับชายแดนมาเลเซีย เกาะสุมาตราและเกาะบอร์เนียวในอินโดนีเซีย<br /><br />มีพฤติกรรมอาศัยอยู่ในหลากหลายภูมิประเทศแต่เป็นที่มีความชื้นสูง เช่น ป่าพรุ ป่าดิบชื้นใกล้แหล่งน้ำ และป่าดิบเขาที่หนาวเย็น ชอบนอนแช่น้ำ และเล่นโคลน อาหารของกระซู่ ได้แก่ เปลือกไม้ ยอดไม้ และผลไม้ที่ร่วงหล่นตามพื้นดิน แต่ที่ชอบมากที่สุด คือ มะม่วงป่า มักใช้ทางเดินประจำและใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการเดินหาอาหาร กระซู่ตัวเมียมักอาศัยอยู่ตามลำพังในอาณาบริเวณของตัวเอง และมีอาณาบริเวณแคบกว่าตัวผู้ โดยกระซู่ตัวผู้จะเข้าไปผสมพันธุ์เฉพาะฤดูผสมพันธุ์เท่านั้น ใช้เวลาตั้งท้องประมาณ 7-8 เดือน ออกลูกครั้งละ 1 ตัว เมื่อต่อสู้หรือป้องกันตัว กระซู่จะไม่ใช้นอพุ่งชนเหมือนแรดชนิดอื่น ๆ แต่จะใช้ริมฝีปากซึ่งเป็นรูปสามเหลี่ยมงับแทน<br /><br />เป็นสัตว์ป่าสงวนตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535<br /><br /><span style="color:#009900;">ลักษณะ</span> : กระซู่เป็นสัตว์จำพวกเดียวกับแรด แต่มีลักษณะลำตัวเล็กกว่า ตัวโตเต็มวัยมีความสูงที่ไหล่ 1-1.5 เมตร น้ำหนักประมาณ 1,000 กิโลกรัม มีหนังหนาและมีขนขึ้นปกคลุมทั้งตัว โดยเฉพาะในตัวที่มีอายุน้อย ซึ่งขนจะลดน้อยลงเมื่อมีอายุมากขึ้น สีลำตัวโดยทั่วไปออกเป็นสีเทาคล้ายสีขี้เถ้า ด้านหลังลำตัวจะปรากฏรอยพับของหนังเพียงพับเดียวตรงบริเวณด้านหลังของขาคู่หน้า กระซู่ทั้งสองเพศมีนอ 2 นอ นอหน้ามีความยาวประมาณ 25 เซนติเมตร ส่วนนอหลังมีความยาวไม่เกิน 10 เซนติเมตร หรือเป็นเพียงตุ่มนูนขึ้นมาในตัวเมีย<br />อุปนิสัย : กระซู่ปีนเขาได้เก่ง มีประสาทรับกลิ่นดีมาก ออกหากินในเวลากลางคืน อาหาร ได้แก่ พวกใบไม้ และผลไม้ป่าบางชนิด ปกติกระซู่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว ยกเว้นในฤดูผสมพันธุ์ หรือตัวเมียเลี้ยงลูกอ่อน ตกลูกครั้งละ 1 ตัว มีระยะตั้งท้อง 7-8 เดือน ในที่เลี้ยงกระซู่มีอายุยืน 32 ปี<br /><span style="color:#009900;">ที่อยู่อาศัย</span> : กระซู่อาศัยอยู่ตามป่าเขาที่มีความหนารกทึบ ลงมาอยู่ในป่าที่ราบต่ำ ในตอนปลายฤดูฝนซึ่งในระยะนั้นมีปรักและน้ำอยู่ทั่วไป<br />เขตแพร่กระจาย : กระซู่มีเขตแพร่กระจายตั้งแต่แคว้นอัสสัมในประเทศอินเดีย บังคลาเทศ พม่า ไทย เวียดนาม มลายู สุมาตรา และบอเนียว ในประเทศไทยมีรายงานว่าพบกระซู่อยู่ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าหลายแห่งได้แก่ ภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ เขาสอยดาว จังหวัดจันทบุรี ห้วยขาแข้ง จังหวัดอุทัยธานี ทุ่งใหญ่นเรศวร จังหวัดกาญจนบุรี และคลองแสง จังหวัดสุราษฏร์ธานี และในบริเวณอุทยานแห่งชาติหลายแห่ง ได้แก่ แก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี และเขื่อนบางลาง จังหวัดยะลา และบริเวณป่ารอยต่อระหว่างประเทศกับมาเลเซีย<br /><span style="color:#009900;">สถานภาพ</span> : ปัจจุบันกระซู่จัดเป็นสัตว์ป่าสงวนชนิดหนึ่งใน 15 ชนิดของประเทศไทย อนุสัญญา CITES จัดไว้ใน Appendix I และ U.S. Endanger Species Act จัดไว้ในพวกที่ใกล้จะสูญพันธุ์<br />สาเหตุของการใกล้จะสูญพันธุ์ : กระซู่ปัจจุบันใกล้จะสูญพันธุ์ไปจากโลก เนื่องจากถูกล่าเพื่อเอานอ และอวัยวะทุกส่วนของตัว ซึ่งมีฤทธิ์ในทางเป็นยา กระซู่จึงถูกล่าอยู่เนืองๆ ประกอบกับกระซู่มีอยู่ในธรรมชาติน้อย และประชากรแต่ละกลุ่มและแม้แต่กลุ่มเดียวกันก็อยู่ห่างกันมากไม่มีโอกาสจับคู่ขยายพันธุ์ได้ </span></div>maaneehttp://www.blogger.com/profile/16936013084325805935noreply@blogger.com0